Epica - The Quantum Enigma Recensie op Podiuminfo

2014-06-07 Epica is uitgegroeid tot een van de meest succesvolle symfonische metalbands van Nederland. De nieuwe plaat The Quantum Enigma is, los van de tussendoortjes, alweer het zesde volledige studioalbum van de in 2002 opgerichte band en deze plaat zal dat succes ongetwijfeld bestendigen.

Het verschil met de vorige platen is dat Mark Jansen meer ruimte laat aan de andere bandleden zodat The Quantum Enigma een echt groepsalbum is geworden. De vraag of daarmee het geluid van Epica sterk is veranderd moet met nee worden beantwoord. Hoewel Epica op The Quantum Enigma in sommige nummers nog meer bombast uit de kast heeft getrokken, klinkt ook dit album heel herkenbaar als Epica. De teksten die terug te voeren zijn op de theorie van de uiterst ingewikkelde kwantummechanica vormen een mooie aanvulling op de bombastische muziek.

Een heus koor, felle riffs, drums als kanongebulder, de grunt van Mark Jansen en de fraaie stem van Simone Simons, het is er allemaal weer.De productie van Joost van den Broek (met een beetje hulp van oudgediende Sascha Paeth) en de brute mix van Jacob Hansen zorgen ervoor dat alles heel helder en strak door de speakers galmt en dat je de afzonderlijke instrumenten goed hoort. Het koor, maar ook Mark Jansen en Simone Simons klinken alsof ze naast je staan te zingen.

Als na het intro het uitermate catchy ‘The Second Stone’ losbarst weet je dat het niet meer stuk kan met deze plaat. Dit nummer is wat minder bombastisch dan we kennen van Epica en de band heeft hierin een beetje leentjebuur gespeeld bij Nightwish. Simone Simons klinkt in dit nummer wat zwaarder dan we gewend zijn, maar in de andere songs horen we toch ook weer haar vertrouwde geluid. Het geeft aan dat ondanks het feit dat The Quantum Enigma als een echte Epica plaat klinkt, de band ook op zoek is naar een subtiele verbreding van haar geluid. Zo heeft bijvoorbeeld ‘The Essence Of Silence’ halverwege een heerlijke heavy metal riff en dito solo en dit klinkt allemaal ook nog eens verrassend transparant.

Een bijzonder fraai nummer is ‘Chemical Insomnia’ dat door de opvallende orkestratie heel erg klassiek klinkt. Pas richting het einde wordt de luisteraar met de ballad ‘Canvas Of Life’ even de tijd gegund om op adem te komen, maar het is de opmaat voor een daverend slotakkoord in de vorm van het eveneens zeer catchy ‘Natural Corruption’ en het twaalf minuten durende epos ‘The Quantum Enigma: Kingdom Of Heaven, Pt2’ dat alle bekende elementen van Epica herbergt.

The Quantum Enigma zal niemand verrassen, maar omdat Epica het schrijf- en opname proces net even anders heeft benaderd en omdat de productie zo perfect is kunnen we stellen dat ook Epica’s zesde een topplaat is geworden. Het laat andermaal horen waarom Epica zo een groot succesverhaal aan het worden is. Vakwerk heet dat.

Recensent:Jan Didden Artiest:Epica Label:Pias