2006-09-18
Sinds het jaar 2000 bestaat de band David & The Citizens uit de David in kwestie, en zijn muzikale companen Conny en Magnus. Het album met de opvallende titel Stop the Tape! Stop the Tape! is inmiddels hun derde cd. Ten opzichte van de vorige cd is het vooral opmerkelijk dat de akoestische gitaar plaats heeft gemaakt voor zijn elektrische tegenhanger. Bovendien is er meer gebruik gemaakt van elektronische gizmo’s.Een ander bijzonder opvallend aspect van deze cd is het aantal nummer. Maar liefst 89. Nu is dat op zich niet zo bijzonder. Nine Inch Nails en Marilyn Manson hadden een vergelijkbare truc al eens uitgehaald in het midden van de jaren negentig. De crux zit hem in het feit dat David & The Citizens hun nummers hebben opgedeeld in kleine secties van rond de dertig seconden. Zo is het eerste nummer opgemaakt uit de eerste zeven tracks van de cd. Leuk, maar heel erg praktisch is het niet. Zeker voor een recensent.
De muziek laat zich een beetje omschrijven als stevige pop-rock. Continu hoor je wel iets dat lijkt op een nummer van een band waar je net op kan komen. One day, One Day, One Day heeft in ieder geval iets weg van The Strokes. Daarnaast lijkt het opvallend genoeg ook een beetje op het eigen Daryll Ann. Vooral het nummer Devil.
Aangezien die beide bands nogal verschillend zijn, zegt dat ook iets over de veelzijdigheid van de cd. Elk nummer is weer prettig anders en er is altijd wel een verrassend element in de nummers te vinden. Al met al dus een cd die verassend uit de hoek komt, ondanks dat je geen moment de indruk krijgt met iets aparts/unieks/bijzonders te maken hebt. Precies een zo’n cd die stiekem best fijn is.
Terror - Always the Hard WayWie Terror niet kent, moet zich eigen eens nodig onder zijn kont schoppen. De...
Lo-Fi-Fnk - Boylife Fantasieën over grote clubs waar alles mogelijk is heeft de twee leden van...