2014-08-11
Na het legendarische Hüsker Dü in de jaren tachtig en Sugar begin jaren negentig, begon Bob Mould aan een niet onverdienstelijke solocarrière. Inmiddels werd het geluid dat hij gesmeed had, door menig andere band succesvol gekopieerd en vielen zijn soloplaten daardoor minder op. Maar Mould blijft gewoon gestaag zijn discografie uitbreiden en voegt daar nu Beauty & Ruin aan toe.Daarop blijft hij zoals altijd trouw aan zijn eigen geluid en kwaliteiten. Twaalf korte en bondige liedjes zorgen voor een felle plaat, die laten horen dat de meester nog niet afgeschreven hoeft te worden. Mould klinkt op Beauty & Ruin juist erg bevlogen en een nummer als 'Little Glass Pill' is hard, fel en overtuigend, evenals het slechts twee minuten klokkende 'Hey Mr. Grey'. Zoals je gewend bent zijn het geen onbezorgde niemendalletjes, maar bijtende nummers waarin Mould zingt over onzekerheden in het leven en verbroken dromen. Zijn vaak donkere teksten zijn regelmatig trefzeker: “my map of failure covers every inch of skin, I want to carve it clean where do I begin?” vraagt hij zich af in ‘Kid With Crooked Face’..
De productie van de plaat zorgt ervoor dat het geluid lekker vol klinkt en er een muur van gitaargeluid wordt opgetrokken. Samen met de felheid van de liedjes zorgt dit ervoor dat de plaat nergens te zwaar op de maag gaat liggen, ondanks de toch wel zwaarmoedige nummers. Hierdoor krijgt een liedje als “The War”, dat gaat over een lange zware strijd, toch iets lichts mee en lijkt het allemaal minder hopeloos dan je op basis van de tekst zou vermoeden.
Het is fijn te mogen constateren dat Mould zijn streken nog lang niet is verleerd. Misschien is het voor sommigen een verrassing, dat niet hij klinkt als de Foo Fighters, maar dat juist Dave Grohl zich gretig laat inspireren door hem, overigens zonder daar een geheim van te maken. Grohl heeft juist altijd gezegd dat Hüsker Dü één van zijn grote inspiratiebronnen is. Met Beauty & Ruin bewijst Mould andermaal dat hij het maken van dit soort felle rockmuziek als geen ander beheerst. Hopelijk blijft hij hierdoor nieuwe generaties rock bands inspireren en tot grootse daden aanzetten.
.jpg)
Sharon van Etten - Are We ThereDe liefdesproblemen van Sharon van Etten waren na drie albums blijkbaar nog...
.jpg)
Parquet Courts - Sunbathing Animal In het najaar van 2013 bracht Parquet Courts als zoethoudertje de EP Tally...