2006-08-16
Op 4 mei 1970 werden bij een vreedzaam protest op Kent State University in Ohio vier studenten doodgeschoten door de National Guard. Zodra hij dit hoorde schreef Neil Young uit boosheid de vlammende protestsong Ohio. Vervolgens vloog hij naar Los Angeles en nam het nummer op, samen met Crosby, Stills en Nash. Na iets meer dan een week lag de single in de winkel. Anno 2006 is Neil Young weer boos, zo boos zelfs dat hij een heel album met protestsongs opnam. Ook deze keer ging het allemaal heel snel. Het album werd in twee weken opgenomen en kort daarna was het al online beschikbaar. Enige tijd later volgde de CD.
Zoals gezegd staat Living With War vol met protestsongs. In deze songs bezingt Neil Young wat er volgens hem allemaal mis is met de regering Bush in het algemeen en met de oorlog in Irak in het bijzonder. Doordat de songs bedoeld zijn om woede te uiten zijn ze ook bijna allemaal vrij stevig, al hoor ik niet de gillende gitaren die ik op basis van het persbericht verwacht had. Hierin wordt gesproken over “a metal folk protest” maar ik hou het toch gewoon op een lekker stevige rockplaat. Wat wel vrij bijzonder is, is dat op veel nummers een groot koor voor vocale ondersteuning zorgt. Doordat het koor vaak gewoon met Neil Young meezingt en niet zo hard in de mix zit, valt dit in eerste instantie eigenlijk bijna niet op. Het geeft echter wel een heel bijzondere sfeer aan Living With War.
Van de tien nummers op Living With War zijn er negen erg sterk (over die ene uitzondering straks meer). Uitschieters zijn The Restless Consumer, Flags Of Freedom, Lookin’ For A Leader en Shock And Awe. In dit laatste nummer zit een onverwachte, maar geweldige trompet partij. Absoluut hoogtepunt is het nummer Let’s Impeach The President. Hierin veegt ome Neil eventjes fijn de vloer aan met de regering Bush. Waar hij in de andere nummers nog enigszins subtiel te werk gaat, laat hij hier zijn afkeer voor Bush en consorten echt heel duidelijk blijken. Zo zingt hij onder andere “Let’s impeach the President for lyin’/And misleading our country into war” en vraagt hij zich hardop af of New Orleans misschien beter af was geweest als Al-Queda de dijken had opgeblazen.
Het dieptepunt van Living With War is het afsluitende America The Beautiful. Het koor, dat zoals gezegd steeds wat op de achtergrond mocht meezingen, mag nu even helemaal los. Op zich niet erg, maar waarom dit nummer? America The Beautiful is een zeer patriottisch lied dat zich qua populariteit kan meten met het volkslied. Het wordt echter ook sterk geassocieerd met het rechtse, rijke deel van Amerika. Woody Guthrie schreef als reactie op dit lied zijn “This Land Is Your Land” dat juist bedoeld was voor de gewone man. Mijns inziens had Neil Young zijn protestalbum beter kunnen afsluiten met deze protestsong in plaats van met een verheerlijking van Amerika.
Ondank dat ene minpuntje is Living With War een zeer goed album, vol met scherpe protestsongs. Omdat de plaat waarschijnlijk alleen gekocht zal worden door mensen die toch al niet op Bush stemmen, is de kans vrij klein dat dit protest veel zal uitmaken. Maar goed, wij als muziekliefhebbers hebben wel de beste Neil Young plaat in jaren.
The Hot Puppies - Under the Crooked MoonHet lijkt mode te zijn om een op Blondie geïnspireerd bandje op te richten....
Terror - Always the Hard Way Wie Terror niet kent, moet zich eigen eens nodig onder zijn kont schoppen. De...