Die dikke knipoog wordt al duidelijk met een blik op de hoes, waarop een naakte vrouw met spenen voor haar tepels en één van haar ogen prijkt. Het boekje staat volgetekend met geslachtsdelen. Het mag duidelijk zijn: Orgaanklap neemt het allemaal niet zo serieus. Dit komt ook duidelijk naar voren in de nummers, waar niet alleen plek is voor vulgariteit (‘Komen Is Stoer’ en ‘Iedere Kut Is Een Moordenaar’) maar ook voor het belachelijk maken van andere genres (‘Ik Ben Een DJ’ en ‘Indie Pop Rock Song’).
Nee, diepgaand is het allemaal niet. Subtiel nog minder. Maar de band weet de ene na de andere schunnigheid op de luisteraar af te vuren, en dat werkt. De groep lijkt halverwege de plaat tijdens ‘Francoise’ even een subtiel moment in te lassen, maar nee. Zelfs een ode aan een mooi meisje kent de zin ”Trek ik uit, trek it af, oh ik ben in love” als refrein. Gelukkig maar. Orgaanklap is consistent, en dat siert ze.
En niet alleen tekstueel zijn de Haarlemmers stabiel. Op muzikaal vlak weet de band eigenlijk in alle nummers te overtuigen. De rauwe songs zullen geen originaliteitsprijs winnen, maar Orgaanklap levert, zoals de leden zelf zeggen, ‘onvervalst vuige punk’ af. Energiek, sterk en brutaal. Een half uurtje de geile puber in jezelf terugvinden.
Bökkers - Humme Bökkers begon als een Normaal coverband. Vorig jaar leverde het gezelschap...
Echo & The Bunnymen - Meteories Als je band is opgericht in 1978 en nog steeds albums uitbrengt, dan kun je...