De plaat heeft haar naam te danken aan de totale speelduur van het album, 48 minuten en 13 seconden. Het is niet de meest originele titel die je aan een album kan geven, en originaliteit hoef je van de heren uit Leicester ook niet te verwachten. Het overgrote deel is een herhalingsoefening van wat Kasabian al eens eerder heeft gedaan. Maar in tegenstelling tot het eerdere werk, beklijft de muziek op 48:13 nauwelijks tot niet. Nummers als ’Bumblebee’, ’Glass’ en ’Bow’ hebben wel die echte Kasabian-sound, maar weten je nergens echt te pakken. Leadsingle ’Eez-eh’ (waar de mannen wel avontuurlijk uit de hoek komen) blijft wel hangen. Het nummer heeft ook een bepaald enthousiasme wat op de rest van de plaat niet echt te ontdekken is. Ook afsluiter ’S.P.S.’ heeft een fijne melodie.
Gitarist en producer Sergio Pizzorno had op de eerdere albums altijd de hulp van collegas Jim Abbiss en Dan The Automator. Op deze plaat wordt helaas duidelijk dat Pizzorno het niet in zijn eentje kan. Het is verder echt geen slechte plaat, er staan geen echte missers op 48:13. Het mist alleen de finesse die Kasabian op het oudere werk liet horen. We kunnen wel stellen dat dit lang niet hun beste werk is. Kasabian zal met hun nieuwe werk zeker geen fans verliezen, ze zullen hun fanbase alleen ook niet uitbreiden.
Passenger (Singer-songwriter) - WhispersMike Rosenberg, de man die schuil gaat achter Passenger , brak in 2012 door...
Chrissie Hynde - Stockholm The Pretenders is officieel altijd een band geweest, maar officieus is...