2014-08-10
De gemiddelde muziekluisteraar zou bijna denken dat de genres americana en country weinig tekenen van leven meer vertonen. Het feit dat deze genres de laatste jaren nauwelijks mainstream succes hebben vergaard, betekent echter niet dat deze dood zijn. De echte liefhebber van deze genres wordt geregeld beloond met nieuwe releases, waaronder deze nieuwe van Jonah Tolchin. Clover Lane is het nieuwste wapenfeit van deze uit Jersey afkomstige heer. Tolchin kwam al vroeg in aanraking met het bluesgenre en besloot vervolgens om zelf de gitaar op te pakken, wat resulteerde in debuutplaat Criminal Man. Twee jaar na dato brengt Tolchin de opvolger uit, na shows op SXSW en diverse folk-festivals.
Al bij de eerste tonen van opener ‘Mockingbird’ hoor je dat Tolchin met ontzettend veel plezier de plaat heeft gemaakt; het nummer kent een opzwepend ritme, de mondharmonica heeft een prominente rol en kent afwisselende momenten waarin verschillende instrumenten aan te pas komen.
‘Midnight Rain’ is vervolgens een echt americana nummer met zwoele gitaren, simpele teksten, doch met een opzwepend ritme. ‘Hey Baby Blues’ is een song waarin Tolchin de blueskant wat meer verkent en een totaal ander karakter kent dan voorgaande nummers. Naast de meer opzwepende nummers waarin het americana-gevoel wat meer terugkomt, kent het album ook een aantal rustigere, meer zwoele, nummers. ‘Diamond Mind’ (persoonlijke favoriet van ondergetekende), ‘Motel #9’ en ‘I’ll Be Gone’ zijn voorbeelden van dit soort songs en het is juist de diversiteit van de nummers wat het album zo interessant houdt.
Jonah Tolchin toont zich hiermee niet alleen een prima singer-songwriter in de traditionele zin van het woord, maar ook een liefhebber van de meer experimentele uitstapjes. Hoewel de wat meer traditionele americana-songs wat op elkaar lijken, deert dit weinig. Het wordt nooit te veel of te vol. Wellicht dat de songs wat repetitief worden naarmate het album vordert, maar het album luistert heerlijk weg. Het is de gouden combinatie van de verschillende nummers wat het album zo geslaagd maakt. Tolchin laat op het album horen zich goed te kunnen vinden in blues en americana, hieraan een snufje indie toe te voegen, en dit samen te laten komen.
Het album is daarom wellicht niet heel spannend, maar luistert erg lekker weg en hierdoor krijg je als luisteraar bij vlagen gewoon zin in een roadtrip door het Amerikaanse landschap. Of om ’s avonds laat een fijn kampvuurtje te maken. En zeg nou zelf: als muziek dát gevoel bij je op kan brengen, is het toch altijd goed?
.jpg)
Glass Animals - ZabaMysterieus en exotisch. Dit zijn de twee kernwoorden die het debuutalbum...
.jpg)
Luluc - Passerby Passerby is het tweede album van het Australische duo Luluc , dat bestaat...