2014-08-20
Veel muzikanten zullen een haat-liefde verhouding met het internet hebben. In de wereld van illegale downloads en albums die al te beluisteren zijn voordat ze überhaupt het daglicht hebben gezien, is het als artiest niet altijd even makkelijk. Het uit Canada afkomstige Hollerado heeft daarentegen heel veel aan dit medium te danken. De videoclip van ‘Americanarama’ ging viral en werd meer dan een miljoen keer bekeken over de gehele wereld. De band had in één klap naam gemaakt. Vorig jaar kwam de nieuwe plaat White Paint al uit in Canada en de VS en dit jaar is ook Europa aan de beurt. De track ‘So It Goes’ was een van de redenen waarom Hollerado er bewust voor koos om tijdens de bevrijdingsfestivals afgelopen jaar op te treden. Naast de prachtige cover, valt bij het beluisteren vooral de volgorde van de tracks op. White Paint klinkt namelijk haast als een live show. Met de korte introductietrack ‘Wonder, Velocity, Charlie and Me’ die langzaam de spanning opbouwt met psychedelische, ‘Star Trek’-achtige effecten en de vier stemmen die samen de lyrics steeds sneller ten gehore brengen. Op het moment dat de teksten opgaan in de muziek barst ‘Don’t Think’ los. Een waanzinnig catchy poppunk nummer, met geweldig leuke teksten. “I said, dinosaurs look sad. She said, just stop thinking… At the end of time and space, who’ll remember the human race? Met vrolijk jengelende gitaren en lekker uitbundige drums is het vooral een heel erg leuk nummer.
Met de volgende track verschuift het zwaartepunt van pop naar punk. ‘Thanks For The Venom’ zou The Clash zeker niet misstaan hebben. Met de combinatie van up-beat drums en hier en daar lekker gruizige gitaren, blijft het geheel ver weg van standard en saai, maar wordt het ook nergens teveel van het goede. ”Oh, we could be friends, but you are rattlesnake, thanks for the venom.”
Het meest bijzondere nummer is toch wel ‘So It Goes’. Niet eens zo zeer vanwege de muziek, al is het een heerlijk nummer wat precies tussen pop en punk in blijft hangen. Frontman van Hollerado, Menno Versteeg, vertelt in dit nummer over zijn Nederlandse opa. Deze was een verzetsstrijder gedurende de Tweede Wereldoorlog en heeft zijn leven te danken aan een Duitse SS-officier. Doordat zijn opa later tijdens het tribunaal getuigde voor deze officier, werd ook diens leven gespaard. Een mooi verhaal, met een geweldige track en een even indrukwekkende videoclip.
‘Fresno Chunk (Digging With You)’ is ook zeker een vermelding waard. Het is een track die van de ene stijl in de andere valt en haast een compilatie van verschillende tracks lijkt. Dit ruim zes minuten durende nummer vertelt eigenlijk een heel verhaal, waarbij de muzikale veranderingen steeds een plot twist aangeven. Door hier en daar gitaarriffjes te herhalen blijft het toch een geheel. Dit is precies waarom White Paint zo’n sterk album is. Het is ontzettend vrolijk en dansbaar, maar wel met een edge. Juist de rafelrandjes en imperfecties maken het album af.
.jpg)
Honig - It`s Not A Hummingbird, It`s Your Father`s GhostVrijwel exact twee jaar na het tweede album 'Empty Orchestra' komt het duitse...
.jpg)
Ensor - Kicks Het gloednieuwe muziekplatform/platenlabel Off Amsterdam heeft zes bands...