2014-08-02
Oude mannen en de blues horen bij elkaar. Grijs is de overheersende haarkleur op de vele bluesfestivals en B.B. King, 88 jaar oud, treedt nog altijd op. Niets meer dan lof voor deze gitaarheld, maar soms is het goed om te horen dat een nieuwe generatie de handschoen oppakt. The Delta Saints maken onderdeel uit van die generatie. Het jeugdige enthousiasme spat er bij de band vanaf. Na het succesvolle Death Letter Jubilee uit 2013 is er een live-album, Live At Exit/In. Trage ritmes en veelgebruikte bluesschema's zijn schaars bij The Delta Saints. Door de gevarieerdheid - er zijn onder andere funkinvloeden te bespeuren - en snelheid schuurt het zo nu en dan tegen White Denim aan. Inventiviteit gaat in het geval van de Amerikanen echter gepaard met een rauwe rand. Het muzikale DNA van thuisstad Nashville zit stevig ingebakken bij het vijftal. Vooral zanger Ben Ringel drukt wat dat betreft zijn stempel. Hij heeft een doorleefd stemgeluid. Onder andere in 'Drink It Slow' lijkt het alsof hij lucht te kort komt, maar de oerkreten die hij derhalve voortbrengt, geven de muziek karakter.
Een andere in het oor springende factor is het spel van toetsenist Nate Kremer. Hij duelleert met de gitaren, geeft het geheel een frisse 'touch'. Kremer en leadgitarist Dylan Fitch blijken qua spel twee handen op één buik te zijn. In 'Death Letter Jubilee' smelten de door het duo voortgebrachte klanken samen. Ze zijn tot in de puntjes op elkaar ingespeeld.
De momenten waarop Ringel tussen de nummers het publiek aanspreekt, zijn stuk voor stuk grappig. Niet om wat hij zegt, maar om de manier waarop. Tijdens het zingen heeft hij geen last van zijn accent, maar al pratend is zijn uitspraak niets minder dan plat Amerikaans: "How y'all doing this evening?" Wanneer Ringel en consorten op de sentimentele toer gaan, vliegen ze uit de bocht. '3000 Miles', een nummer over ver van huis zijn, mist het muzikale vuur.
The Delta Saints kunnen echter ook overtuigen zonder het gaspedaal volledig in te drukken. Een sterke cover van Gnarls Barkleys 'Crazy' is één van de hoogtepunten. Ringel heeft niet het vocale bereik van CeeLo Green, maar de emotie spat ervan af. Een wederom fraaie solo van Kremer neemt de twijfel die '3000 Miles' opriep, snel weg. Live At Exit/In is de bevestiging dat de bluesrock in goede handen is bij dit vijftal.
Tijuana Panthers - Wayne InterestDe drie heren van Tijuana Panthers zijn afkomstig uit het zonnige Long...
.jpg)
Nausica - The Molecules Fall Closer Lange afstandsrelaties zijn niet altijd de meest makkelijke, maar je leert...