2006-08-22
De vijf heren van het Hardcore/Punk-collectief Disaster Strikes zijn boos op, verontwaardigd over en teleurgesteld in de huidige stand van zaken in de wereld. Ze schreeuwen dan ook om bewustwording en radicale veranderingen. In hun songteksten gaan ze wild, doch doordacht, te keer tegen alles wat kapitalistisch, corrupt, hypocriet, egocentrisch en oorlogszuchtig is. Direct al in openingstrack The High Cost Of Happy Faces krijgen multinationals en het kapitalistische politieke systeem er genadeloos van langs: ”Uncle Walt and Uncle Sam have been working on a plan… government and industry hand in hand. Rule the consumers to rule the land. Don’t rock the boat. Know your place. Wear the blue vest with a happy face”. Het nummer Battles Lost deelt vervolgens rake klappen uit aan bands die politiek engagement enkel en alleen uitdragen omdat het ‘in’ is: “We checked your merch. It’s made in sweatshops”…”when you scream your eyes are shut. I guess mine would be too if I were you”.
En zo staat Liberty Toast vol met anti-anthems, kritische reflecties en revolutionaire strijdliederen. In afsluiter Scapegoat maken de heren van Disaster Strikes nog even duidelijk dat ze zich niet zomaar door de gevestigde orde en haar slaafse volgelingen aan de kant zullen laten schuiven: “So you call me dangerous. I’m not a lunatic and I’m not fucked up on drugs. I’m not a rebel without a cause and I’m not some fucking thug”...”never gonna be your scapegoat”. Het artwork en de in het cd-boekje opgenomen alternatieve literatuurlijst (foto’s van boeken van auteurs als Naomi Klein, Howard Zinn, Noam Chomsky en Bell Hooks) maken dit manifest voor de revolutie compleet.
Muzikaal valt Liberty Toast nog het best te omschrijven als een kruising tussen Dead Kennedys en de oude Sick Of It All. Oprecht klinkt het zeker, maar muzikaal boeiend, bijzonder of origineel is dit album niet te noemen. Ondanks de afwisseling in vocalen (zowel fel schreeuwend als agressief grommend) en hier en daar het gebruik van samples, klinkt een en ander uiteindelijk toch te monotoon, vlak en stroperig. Het is veelzeggend dat juist de vocale gastbijdrage van Jello Biafra het album even uit de eentonigheid weet te tillen. Afzonderlijk zijn de meeste tracks nog best te pruimen, maar als geheel overtuigt Liberty Toast, muzikaal gezien, helaas niet.
Vooralsnog moet Disaster Strikes het dan ook met slechts een vermelding in een voetnoot in de geschiedenis van de geëngageerde hardcore en punk doen. Prominente zielsverwanten als Dead Kennedys, Crass, Reagan Youth, Propagandhi, Anti-Flag en Boysetsfire brengen hun boodschap immers stukken urgenter.
The Black Neon - Arts & CraftsMemphis Industries is het platenlabel van onder andere The Go! Team en The...
Matt Harding - Expectation Expectation is alweer het derde album van Matt Harding. Deze Brit is dol op...