2014-08-29
Een revival van jaren ’70 Led Zeppelin-esque bluesrock is over het algemeen een welkome afwisseling tussen suikerzoete popliedjes en de huidige elektro-hype. Wat dat betreft heeft Wild Adriatic zonder twijfel een solide rockplaat afgeleverd. Niks geen overbodige franjes, maar strakke drums en vette, gruizige gitaren.‘Can’t Be Your Man’ is een sterke opener met zwaar slagwerk en behoorlijk indrukwekkende stukken gitaar. Hoewel Travis Gray’s gitaarwerk in eerste instantie meer indruk maakt dan zijn stem, heeft hij wel een bepaalde edge die zeker indruk maakt. ‘Mess Around’ onderstreept dit nog eens haarfijn, want ook de hoge noten komen er loepzuiver uit. Het tempo mag even flink omhoog en de gitaren krijgen wat meer ruimte. Toch wordt er geen noot teveel gespeeld. Niet dat het gitaarwerk te weinig is, zeker niet, maar er wordt niet tot in de eeuwigheid herhaald. Soms is het haast jammer, de meest prachtige riffjes komen vaak maar een enkele keer langs.
Met ‘40 Days 40 Nights’ en ‘Tight Grip’ is het onmogelijk om niet aan DeepPurple te denken. Vanwege het razend strakke gitaarwerk, maar nog meer door de hoge uithalen van Gray. De toetsen geven net dat beetje extra diepte en de laatste paar orgeltonen van ’40 Days 40 Nights’ hadden eigenlijk gewoon niet beter gekund.
Toch is het niet alleen maar hardrock wat de klok slaat. Met ‘Holding You’ brengen de mannen juist een heel ‘klein’ en rustig nummer ten gehore. En dat kunnen ze prima. Ook zonder zware drums en gitaargeweld is het een prachtig nummer. Juist die variatie maakt Big Suspicious een goede en vooral toegankelijke plaat .Voor elke twee á drie zware nummers, komt er wel weer een wat kalmere.
Niet alle variatie is helaas even goed. Waar ‘Cooperstown’ nog aan de goede kant van poppy en catchy zit, gaat ‘Woe’ een beetje teveel richting Maroon 5 en Gavin De Graw. Niks mis mee, maar deze bands doen het net ietsje beter. Een laatste, strakke rocktrack was hier beter op zijn plaats geweest. Het is geen slecht nummer, maar het is ook niet erg interessant. Soms lijkt Wild Adriatic gewoon bang te zijn om in herhaling te vallen, terwijl met een heel klein beetje meer van hetzelfde niks mis was geweest.
‘Lose My Mind’ is daarentegen wél heel erg goed geslaagd. De afwisseling van akoestisch getokkel, zwaar distorted gitaren en drums die aan gort geslagen worden leveren is simpelweg waanzinnig. Dit nummer zou elke gitaarliefhebber alleen al voor de solo’s moeten luisteren. Soms weet een band het beste van nu met het beste van de jaren `70 te combineren, en dat is mooi, heel mooi.
.jpg)
The Captain Legendary Band - TCLB LiveDe muzikanten van The Captain Legendary Band maken rootsmuziek in haar...
Mathijs Leeuwis - Alweer Geen Revolutie Tilburger Mathijs Leeuwis won in 2009 de publieksprijs tijdens de Grote...