Die vele invloeden waar ze het over heeft zijn niet moeilijk waar te nemen. Met een stem die het midden houdt tussen Fiona Apple en Tom Waits gaat ze bijna vijftig minuten lang onverschrokken het avontuur aan. Geen nummer klinkt als de vorige. Sterker nog, bijna elk nummer lijkt zich een ander genre aan te meten. Waar ‘On And On’ nog klinkt als een een meer jazz-georienteerde Waits, doet ‘First Sign Of Spring’ al meer denken aan Mark E. Smith van The Fall. ‘Route 33’ klinkt als een onvervalste country-plaat en ‘The Love You Save’ is Holland’s eigen versie van de soul.
Dit vormt dan ook meteen het grootste manco van de plaat. Holland gaat op Wine Dark Sea werkelijk elke kant op. Waar dit op sommige plekken heel goed uitpakt (‘Route 33’, ‘The Love You Save’) zorgt het op andere plekken weer voor nummers die tussen wal en schip belanden (‘I Thought It Was The Moon’, het te meanderende ‘Out On The Wine Dark Sea’). Luisteren naar Wine Dark Sea voelt alsof je de gehele carrière van Jolie Holland op shuffle-modus beluistert: er zit een hele hoop goeds tussen, maar lang niet alles beklijft.
Je moet het Holland nageven: ze gaat het avontuur onverschrokken aan. Helaas brengt ze het er niet geheel zonder kleerscheuren vanaf. Voor wie een brede interesse in jazz en roots heeft is het album op momenten een genot om naar te luisteren, genrepuristen zullen echter niet aan hun trekken komen .
The John Steel Singers - Everything`s A ThreadMisschien heeft het er mee te maken dat yours truly zelf een behoorlijke...
Maggie Brown - Maggie Brown Bij de naam Maggie Brown krijgt men misschien al gauw de neiging om te...