2014-08-22
Yamataka // Sonic Titan is een naam die niet bij veel Nederlanders een belletje zal doen rinkelen. Het genre waarin ze spelen, Noh-Wave, waarschijnlijk evenmin. Soms komen echter de beste dingen uit de meest onverwachte hoek, want hun tweede album Uzu is een samenkomst van stijlen en invloeden die op uiterst fijne wijze in elkaar worden gedraaid. De moeite waard om ontdekt te worden.Yamataka Sonic Titan draait om de overeenkomsten en tegenstellingen van twee personen, Ruby Kato Atwood en Alaska B. Deze twee Aziatisch-Europese kunstenaars, gevestigd in Canada, proberen al deze verschillende culturen samen te brengen tot één geheel. Dat zijn heel wat invloeden, onder andere heavy metal, folk, J-pop en shoegaze passeren de revue. Dit komt allemaal samen in deze plaat, die speelt als een alternatieve rockopera. Niet gekenmerkt door de gebruikelijke bombast van een Tommy of The Wall, maar met een warme fuzz en een licht gammele productie die het geheel een DYI-gevoel geeft zonder aan kracht in te boeten.
Uzu luistert heel organisch weg, nummers worden in elkaar verweven en hoewel er veel verschil zit tussen sommige van de tracks zit er altijd een soepele overgang tussen. Als de bijna a-capella galmzang van ‘Atalanta’ overgaat in de gitaren van ‘Whalesong’ zijn we alweer halverwege laatsgenoemde song. De relatieve rust van ‘Seasickness Pt. 1’ en ‘Bring Me The Hand Of The Bloody Benzaiten’ dienen als rustpunten tussen de kakaphonie van geluiden in ‘Seasickness Pt. 2’ en ‘One’. Wanneer afsluiter ‘Saturn’s Return’ langzaam weg golft voel je je ook daadwerkelijk als overspoelt door de hoeveelheid geluiden die er op je af zijn gekomen.
Het is een album dat meerdere luisterbeurten dubbel en dwars beloont. De (overigens uitstekende) stem van Atwood lijkt op het eerste gezicht complete wartaal uit te slaan, maar ook die komt na verloop van tijd achter die wolk van fuzz vandaan. De term die ze zelf aan hun muziek geven (Noh-Wave, een combinatie van de Aziatische theaterstijl Noh en de underground No-Wave muziek van New York) dekt de lading allerminst, maar het is moeilijk te bedenken hoe zo’n enorme hoeveelheid invloeden in een paar woorden samengevat kan worden. Het is eigenlijk ook helemaal niet nodig: Yamataka Sonic Titan heeft zijn eigen genre ontwikkeld, en mag hier trots op zijn. Dijk van een album.
.jpg)
Indian Red Lopez - Commit IndianRedLopez is een, in ons land nog vrij onbekende, vijfkoppige...
.jpg)
The John Steel Singers - Everything`s A Thread Misschien heeft het er mee te maken dat yours truly zelf een behoorlijke...