2014-10-06
De formule is simpel: Men neme een gezonde dosis dromerige synthesizer-deuntjes, subtiele gitaar-riedeltjes, uptempo bas-lijntjes en de warme en rustige klank van de stem van zangeres Fiona Jane. Dit is het recept voor de klank van het debuutalbum van de Britse formatie Woman’s Hour. Sinds 2011 beklimmen ze samen regelmatig het podium en heeft het fysieke plaatje lang op zich laten wachten. Maar nu is het eindelijk zover. Een plaat, voorzien van elf songs, waarbij we, dankzij de unieke sound van de band, geleid worden naar hogere sferen. Zie daar: Conversations.Met dit debuutalbum heeft Woman’s Hour ervoor gekozen om zich te mengen met de hedendaagse popmuziek, zo categoriseren zij hun muziek. Je zou misschien denken van: “Ach, daar is er weer zo eentje” maar je kunt er in dit geval niet erger naast zitten. De band weet zich in deze sectie namelijk goed te onderscheiden en hebben daardoor een plaat geproduceerd die niet snel vergeten zal worden. Woman’s Hour is hierbij meer van de dromerige deuntjes dan van de vrolijke, opgewekte liedjes en vertelt daarmee aangrijpende verhalen. ”How much longer will it take, youth does not know how this sorrow takes. Lost the thought of it all, and conversations so dark you can’t see her anymore.” Met deze tekst uit het nummer ‘Conversations’ en met overige titels als ‘Darkest Place’, ‘Our Love Has No Rhythm’ en ‘The Day That Needs Defending’ weet je gewoon dat er meer achter moet zitten.
Fiona Jane laat op Conversations horen dat zij een echte verhalenvertelster is. Tekstueel gezien is er duidelijk uit te halen dat zij puur vanuit haar eigen gevoel schrijft en dat deze gevoelens voor de diepgang in de nummers zorgen. ”Sometimes I push you to the night. To the darkest place, the only time we meet. But I won’t need to hurt for crucify. But most of the time these are the thoughts I keep.” Zo luidt de tekst van ‘Darkest Place’. De combinatie van deze mysterieuze teksten samen met de bijbehorende meeslepende sound van de band is hetgene wat Conversations apart zet van de meer mainstream popmuziek.
Het enige minpunt van Conversations is dat de plaat, in tegenstelling tot vele andere albums binnen dit genre, niet echt over een hoogtepunt beschikt. Over het algemeen blijven de nummers een beetje in dezelfde sfeer hangen waardoor je al snel wat passiever naar het album gaat luisteren. Het risico hiervan is dat het al snel kan veranderen in “achtergrondmuziek” wat in dit geval erg zonde en niet terecht zou zijn. Woman’s Hour mag echter best trots zijn op dit debuut.
.jpg)
Dario Mars and The Guillotines - Black SoulHet mengen van genres is bepaald geen zeldzaamheid in de muziekwereld....
.jpg)
Indian Red Lopez - Commit IndianRedLopez is een, in ons land nog vrij onbekende, vijfkoppige...