Ondanks dat de cd dus een verzameling van al eerder uitgebracht is, klinkt de cd nog zeer homogeen. Het is een licht merkwaardige combinatie van electronische pop en de typische sound van de jaren zestig. Denk daarbij vooral aan het werk van producer Phil Spector en Brain Wilson. Daarnaast is er ook een vleug Pet Shop Boys te horen.
Het openinsnummer Let’s Get Ready To Crumbe is echter nog behoorlijk ‘Eighties’ qua sound. Erg grappig is het feit dat het nummer met de titel Paul Simon ook daadwerkelijk stijlkenmerken draagt van diens grote hit You Can Call Me Al. Helaas is niet helemaal goed verstaanbaar wat er nu werkelijk gezongen wordt.
Dat is een andere constante factor tijdens het beluisteren van deze cd. De zang is ontzettend ver weg gemixt. Bovendien ben je geneigd te denken dat er iets mankeert aan je radio wanneer je deze cd voor het eerst opzet. Het klinkt allemaal erg licht. Dit wordt vooral veroorzaakt door Hart’s voorliefde voor de ‘Crackle en comforting simplicity of AM Radio’. Op den duur wordt dit een beetje vervelend. Een nummer dat er voor zorgt dat je als luisteraar de cd niet afzet is het fraaie Two Dots On The Map, een nummer afkomstig van het album From our Thickness.
Of The Russian Futurists nu werkelijk het continent zal veroveren en harten zal stelen valt te bezien. Daarvoor is de muziek om de geschetste redenen misschien toch iets te apart. Liefhebbers van synthpop hebben aan Me, Myeself & Rye echter een leuke cd die een prima kennismaking vormt met deze band.
The Mindless - Out!The Mindless uit Utrecht is zwaar beïnvloed door de psychedelische popbands...
Fionn Regan - The End of History Singer-songwriter Fionn Regan gaat op zijn debuut album terug naar de basis...