The Gaslight Anthem - Get Hurt Recensie op Podiuminfo

2014-08-27 Soms duurt het een tijdje voordat een album pas écht goed bij de luisteraar doorkomt en het genieten wordt. En laten we eerlijk zijn: wie had gehoopt dat de nieuwe Gaslight Anthem meer terug zou gaan naar de Sink Or Swim-basis, had bij voorbaat al verloren. Brian Fallon heeft afgelopen jaar vaak verkondigd dat de luisteraars maar mee moeten gaan in de nieuwe richting van The Gaslight Anthem. En waarom ook niet? Dat deze band geen punk meer maakt, weet men al lang.

Laten we daarom maar gewoon met de deur in huis vallen: Get Hurt is een prima album De plaat bevat een combinatie van het goede van de vorige vier albums en, eerlijk gezegd, een paar inkakkertjes. Opener 'Stay Vicious' komt wat geforceerd over, alsof de band per sé duidelijk wil maken dat het een gedaanteverandering heeft ondergaan. Het is een wat drastische verandering in geluid dat wordt gekenmerkt door de grungy gitaren en dito stem. Deze gaan vervolgens over in '1000 Years' die, ondanks de grimmige tekst, toch een écht kenmerkende Gaslight-track is. Uw recensent denkt: 'ja'!

Het titelnummer blijkt pas écht het paradepaardje te zijn. Het nummer is melodieus, opbouwend sterk en de tekst is min of meer een samenvatting van alle onderwerpen waar op het album over gezongen wordt. Geen nachtelijke autoritten, geen gedans met meisjes of herinneringen aan die mooie zomeravonden, maar pure emotie en gebroken harten. En daarom ook een album waar de luisteraar zich heel goed in kan vinden. Fallon ook, want het klinkt alsof hij met een stuk meer plezier speelt en zingt en dat doet het album goed. De songs op Get Hurt zijn wat meer doordacht, hebben wat meer ritmewisselingen en diepere teksten. Elementen van bijvoorbeeld The National keren terug in de wat rustigere stukken en die wisselingen geven de songs wat meer ruimte en diversiteit.

'Underneath The Ground' is bijvoorbeeld zo'n nummer wat, voortgestuwd door doordringende drums en baslijnen, toch ritme houdt en op een heerlijke manier wordt afgesloten. Het is Gaslight op zijn best en het had net zo goed op een vorig album gepast. 'Red Violins' combineert het beste van 'hard' en 'soft' en kan gerekend worden tot een van de beste liedjes van het kwartet. 'Ain't That A Shame' komt, net als 'Rollin and Tumblin' wat harder en ongestructureerder over en is daardoor misschien wat geforceerd. Afsluiters 'Break Your Heart' en, met name, 'Dark Places' zijn de kersen op de taart. "I changed a change and kept on saying / One of these days something inside's gonna break." Het voelt als een oproep aan de luisteraar dat die verandering van geluid er al lang aan zat te komen, en niets is minder waar. Fallon klinkt opgelucht.

De vergelijking met 'hem' (u weet heel goed wie hier wordt bedoeld) gaat dan ook nauwelijks meer op. De heren trekken hun eigen stijl, die op Handwritten wat meer vorm werd gegeven, op Get Hurt positief door. Een prima en divers album als aanvulling op een toch al heel fijn oeuvre.

Recensent:Edward Kerkhof Artiest:The Gaslight Anthem Label:Virgin Music