Producer Jared Tyler bouwt over deze simpele ingrediënten enkele subtiele aanvullingen. Hij laat een viool klinken op ‘Roots’, laat regelmatig een steelgitaar horen en gebruikt een tweede stem tijdens ‘By The Boots’. Altijd blijft de focus up de drie basispunten liggen. Daarin overtuigt Holcombe. Zijn enthousiaste schreeuw in laatstgenoemde nummer klinkt schitterend. Meteen koester je, samen met Holcombe, argwaan tegen de overheid. ‘Words Not Spoken’ is het hoogtepunt van de plaat. Het drumritme van de zanger zijn voeten klinkt hier net wat agressiever. Met de woorden ”Childhood is suffering, where innocence dies in front of you” is het geen vrolijke kost wat je voorgeschoteld krijgt.
Hoewel de nummers op Pitiful Bluesblijven boeien en de productie zeer fraai gedaan is, wil het nergens echt spannend worden. Holcombe mompelt maar mopperend door. Je krijgt, geheel in overeenkomst met de album titel, het idee dat Holcombe medelijden verwacht van de luisteraar. Dat maakt hem onsympathiek en verveelt op een gegeven moment. Zowel de nummers als Malcolm Holcombe zouden aan kracht winnen als ze oprecht boos of trots geklonken hadden. Voor de artiest, die al niet meer de jongste is, zal het daar waarschijnlijk helaas te laat voor zijn.
Richard Thompson - Acoustic ClassicsDe Engelse singer/songwriter Richard Thompson is door de Rolling Stone...
Wendy McNeill - One Colour More Soms heb je mensen waar het woord artiest niet genoeg voor is. Zij verdienen...