De nieuwe schijf, die vol staat met klassiekers, is weinig innovatief. De gestripte songs laten nog steeds dezelfde vakkundigheid horen die al aanwezig was op de oorspronkelijke opnames. De opnames maken de nummers wel een stuk moderner , maar dat zal er echter niet voor zorgen dat de individuele songs spontaan op de radio gedraaid gaan worden. Het zijn namelijk nog steeds die zelfde oude nummers.
Een aantal nummers zijn oorspronkelijk opgenomen met Linda Thompson, die op dit verzamelalbum ontbreekt. Songs als ‘I Want To See The Bright Lights Tonight’ en ‘Down Where The Drunkards Roll’ zijn volledig vertolkt door Richard. Hoewel Richard prima kan zingen, klinken de opnames nu opvallend eenzaam. De plaat mist iets unieks om de interesse voor deze songs opnieuw aan te wakkeren. Het is de nostalgie en het feit dat Richard een gevestigde artiest is die ervoor zorgen dat Acoustic Classics bestaansrecht heeft. Dat is jammer, want zijn vorige album Electric liet zien dat er genoeg bijzonder is aan Richard.
Er valt weinig op de nummers aan te merken en dat is juist waarom Acoustic Classics geen essentiële uitgave is. Richard Thompson is een ware kunstenaar op de gitaar, maar deze kale uitvoering van zijn oude werk maakt weinig indruk. Het album is er echt één voor de fans en is een goed excuus om weer eens te gaan toeren, maar verder niet.
Livingston - AnimalAls we de bio moeten geloven is er sinds de oprichting bij het uit Londen...
Malcolm Holcombe - Pitiful Blues De rauwe stem van Malcolm Holcombe , het stampen van zijn voeten op de vloer...