2014-10-22
Vier jaar geleden wisten de Amerikaanse southern-rockers van SweetKiss Momma een kleine sensatie te ontketenen met Revival Rock, het debuut dat in 2010 tot één van de bestverkochte roots-rockalbums op een onafhankelijk platenlabel in de USA behoorde. Het drukke tourschema dat daaruit voortkwam was er de oorzaak van dat A Reckoning Is Coming, het altijd zo belangrijke tweede album, lang op zich liet wachten.Per toeval was het de uit Nashville afkomstige rootsrocker Ken Coomer, bij sommigen bekend als één van de ex-bandleden en oprichter van Wilco, die de band live aan het werk zag. Hij bedacht zich geen moment en besloot ter plekke dat hij degene moest zijn die samen met deze heren zou gaan werken aan dat nieuwe album. Een studio daarvoor had hij ook al in gedachten, namelijk een nabijgelegen stukje ‘heilige grond’ en wel de Creative Workshop Studio waar ooit opnamen werden gemaakt met Roy Orbison en Elvis Presley. Aldus geschiedde. Naar verluidt was de sfeer daar dusdanig goed dat er een marathonsessie volgde waarin alles in één take kon worden vastgelegd.
Met deze wetenschap in het achterhoofd is het, om maar meteen met de deur in huis te vallen, ronduit teleurstellend dat er maar ruim dertig minuten is overgebleven voor A Reckoning Is Coming en dan zit er ook nog eens een akoestische bonus-track bij. Teleurstellend ja, omdat het muzikaal gebodene simpelweg verschrikkelijk goed is. Rauwe southern rootsrock en subtiele bluesballads, waarin gospel- en soulinvloeden op prachtige wijze bij elkaar komen, wisselen elkaar af maar allemaal met een even zo grote dosis bezieling uitgevoerd. Krachtige, stoere vocalen zoals in ‘Breathe Rebel’ en machtige gitaarpartijen ondersteund door een hard meppende drummer en een zwaar pompende bas, regelmatig voorzien, bijvoorbeeld in de opener ‘Fix My Hair’, van een passend orgelstukje of slide-gitaar-partijtje. In ‘Birthday Cake’ dreigt het even mis te gaan. Hier wordt het bedrijven van de liefde vergeleken met het eten van een verjaardagstaart. Op zich geen probleem, ware het niet dat het twee minuten lang wordt vergezeld door een wel heel corny klinkend orgeltje.
Liever kiest men er dus voor om ‘Breathe Rebel’ nogmaals, maar nu in een akoestische uitvoering als bonus toe te voegen. Geef ons dan maar de sterke titeltrack waarin de band aantoont het gat dat de The Black Crowes na hun afscheid ( nu toch echt?!) zullen achterlaten moeiteloos in te kunnen vullen.
Misschien een heel goed plan om SweetKiss Momma snel naar Nederland te halen en dan maar hopen dat we niet weer zo lang moeten wachten op een opvolger.
Voor straf, vanwege de korte tijdsduur dus, geen maximale score van vijf sterren.
.jpg)
Joyce Manor - Never Hungerover Again Joyce Manor is punkpop volgens het boekje. Verwacht puntige, vluchtige en...
.jpg)
Petter Carlsen - Sirens Met Clocks Don’t Count zorgde de Noorse singer-songwriter Petter Carlsen...