2014-09-17
(hed) P.E. staat er om bekend niet zomaar uw dagelijkse portie metal te serveren. Ze gooien metal, hip-hop, funk, punk in de hoge hoed en het resultaat is iedere keer weer een verrassing. Hier staan ze al ruim twintig jaar om bekend, waarmee ze zichzelf als g-punk bestempeld hebben. Hun invloeden zijn zodoende ook eindeloos, wat varieert van Notorious B.I.G. tot aan Nine Inch Nails en van Sex Pistols tot aan Bob Marley. Bij de laatstgenoemde zijn ze met hun nieuwe release Evolution blijven hangen en hebben ze gepoogd zijn heiligdom in de grote cross-overblender te proppen. Dat klinkt bij voorbaat als iets dat op de juiste manier gedaan moet worden, wil het een kans van slagen hebben. Bands als Skindred en Pour Habit gingen ze hierin succesvol voor, dus het kan. Eens luisteren wat de welbekende cross-over pioniers van (hed) P.E. gemaakt hebben.De plaat is traag, langzaam en laidback, dus daar zijn ze in zeker opzicht al goed geslaagd. Verwacht echter geen ram voor je harses, maar meer een verzameling van liedjes die op een climax wachten die nooit komt. Het is moeilijk te bevatten wat ze nu echt willen. Willen ze op een ontspannen en relaxte manier metal maken, of willen ze juist op een opgefokte manier reggae maken? Deze twee uitersten zijn moeilijk te combineren. Gitaartechnisch zit het allemaal goed in elkaar en is het voorzien van verschillende vernuften en solo’s die het divers houden. Zo doet ‘Jump The Fence’ heel erg aan Rage Against The Machine denken, maar bevat het net genoeg twist om er iets nieuws van te maken. ‘2 Many Games’ klinkt dan juist weer als een versterkt reggae-gitaarriedeltje. Met ‘No Tomorrow’ en ‘Never Alone’ hebben we meteen de heftigste tracks te pakken. Zelfs dan zijn ze nog erg mellow en gaat het op een middelmatig tempo voort. De mix werkt op zijn best als ze de twee genres van elkaar scheiden, wat gebeurt aan de hand van het vreemde intermezzo ‘The Higher Crown’, waarna de plaat afsluit met drie reggaewerkjes. Dat doen ze perfect, waarbij de muziek gevoelsmatig goed te plaatsen is.
Wat Evolution vooral goed laat horen is hoe divers het stemgeluid van zanger Jahred is. Ongeacht of je een liefhebber van hem bent of niet, je kunt er niet omheen dat hij zeer vaardig is in het combineren van zang, schreeuwen, rappen en zelfs die typische manier van zingen zoals we die van bijvoorbeeld Bob Marley kennen. Wat dat betreft gaat het ook hier weer alle kanten op. Voor de zang is dat geen probleem, maar muzikaal gezien is dat is toch wel echt de crux. Het is bekend dat (hed) P.E inventief en niet voor één gat te vangen is, maar deze mix van genres gaat toch net iets te ver.
.jpg)
Pennywise - YesterdaysEen oude houten garage, volgespoten met graffiti, gelegen aan de Irena Street...
.jpg)
The Bullhounds - Protector In 1987 scoorden Georgia Satellites in Amerika een hit met hun debuutsingle...