2014-10-06
In 2013 ging My Chemical Romance uit elkaar en besloten de mannen elk hun eigen kant op te gaan. Iero was de eerste die met de dubbele single ‘For Jamia…’ in december vorig jaar weer met nieuw werk naar buiten kwam. Stomachaches is de eerste nieuwe langspeler. FrnkIero And The Cellabration ( - het wordt echt zo geschreven, uw recensent heeft er ook enige moeite mee- ) bestaat eigenlijk vooral uit Iero zelf. Alleen de drums zijn het werk van voormalig My Chemical Romance lid Jarrod Alexander. De tracks laten zich nog het best omschrijven als punk a la The Sex Pistols met een catchy randje. Wanneer ‘All I Want Is Nothing’ begint lijkt het alsof Iero nog aan het soundchecken is. Niets blijkt minder waar, want na enkele tellen dreunen de drums en rammelende gitaren door de speakers. Toch is het niet alleen punk wat de klok slaat. ‘She’s The Prettiest Girl At The Party And She Can Prove It With A Solid Right Hook’ geeft een fijne break tussen alle stevige tracks door. De rasperige stem van Iero doet het niet alleen goed wanneer hij over stevige portie gitaargeweld heen moet komen, maar ook wanneer hij juist een kleiner, emotioneler nummer zingt.
Voor ‘Joyriding’ is er net een video uitgekomen. Hoewel het een enorm leuke track is, moet je (zacht uitgedrukt) wel een beetje tegen bloed kunnen. ‘Joyriding’ geeft het beste van Stomachaches in een kleine twee-en-halve minuut. Het nummer begint rustig, maar bouwt op tot een explosie van gitaren, drums en vocalen. De teksten zijn scherp en passen perfect bij de muziek. ”Yeah, it’s cool I’ll be ok, as I felt your pain wash over me. So I dry your eyes and hide my shakes, because I hate that look that’s on your face. And this is not the end for us.”
Soms gaat het schreeuwen van Iero net wat te ver. In de meeste gevallen geeft het een anarchistische edge die de nummers net even anders maakt. Maar in onder andere ‘Tragician’ zijn de vocalen zo onverstaanbaar dat de charme van Iero’s over het algemeen goede teksten, volledig verloren gaat. Hier werken de verschillende instrumenten elkaar vooral tegen en het lijkt alsof er een wedstrijd wordt gehouden wie of wat de meeste herrie kan produceren. In plaats van een energieke track, levert het nu alleen maar drie minuten ergernis op.
Wanneer je uit een grote, succesvolle band als My Chemical Romance komt, is het niet gemakkelijk om volledig eigen album te maken. Iedereen zal het altijd met eerder werk vergelijken. Frank Iero heeft een stijl gevonden die wel aan My Chemical Romance doet denken, maar toch echt anders is. Stomachaches is een plaat met een aantal sterke tracks, maar ook veel nummers die het net niet zijn. Er gebeurt teveel door elkaar heen, waardoor de balans soms volledig kwijt is. Het talent van Iero valt niet te ontkennen, maar dit album had zoveel meer kunnen zijn.
.jpg)
Erasure - The Violet FlameJe hoeft maar een liedje te horen van, het voor de massa niet bekende,...
.jpg)
Johnny Winter - Step Back Met de dood van Johnny Winter afgelopen zomer was de wereld een...