De eerste drie nummers van het album (‘Throw It Away’, ‘Unconscious Melody en ‘Oxygen Feed’) bevatten een aardige mix tussen jaren zestig poprock en noise-invloeden. De opener van de plaat bevat een flinke instrumentale brug, die goed te waarderen valt. ‘Oxygen Feed’ klinkt wat rommelig en kondigt daarmee al een dipje op het album aan. ‘Static Wall’ is dan ook geen hoogvlieger. Wat volgt is het hoogtepunt van de plaat, ‘Structureless Design’, dat qua geluid meer de richting van Joy Division en The Horrors gaat. In de tweede helft van het nummer zwellen de drums aan en vormen die de belangrijkste begeleiding. Zoals de titel al voorspelde, is het wat structuurloos, maar niet onaangenaam. Vanaf dit punt duikt Viet Cong in haar tweede dal met het postpunk ‘Dark Entries’. De albumafsluiter bevat nog een aardige tempoversnelling, met daarbij mysterieuze geluiden van krijsende gitaren. Na een kleine, brommende toegift, kan de band uitgezwaaid worden.
Cassette heeft nog niet overtuigd. Een duidelijke lijn is op de plaat niet te vinden, maar wellicht komt de muziek live beter tot haar recht. Daarvoor biedt het kwartet je twee kansen: op 20 november staat de band op het Utrechtse festival ‘Le Guess Who?’ en recent werd bekend dat ook Rotown in Rotterdam aan wordt gedaan op 16 februari van het volgende jaar.
Penelope - Bounce BackVernoemd naar de moeder van zangeres Vicky van Zijl laat de Amsterdamse band...
Entombed - Back To The Front Iedereen die wat heeft met de metal van begin jaren negentig kent Entombed....