2014-09-23
Er was eens een tijd toen metalcore nog ontzettend populair was. Met een simpel en zuiver gezongen refrein, afgewisseld met brute screams, kwam je al een heel eind. Tegenwoordig moet het echter net iets meer bieden wil men nog stand houden tussen alle elektronische toevoegingen en samenvoegingen van genres. War Of Ages is zo’n band die het voor elkaar krijgt door puur en alleen metalcore te spelen, volledig als zichzelf te klinken. Iets maakt ze ontzettend aanstekelijk en doet in de tussentijd denken aan bands als Unearth, Miss May I en Trivium. War Of Ages surft hier gemakkelijk tussendoor en vult de gaten op die de genoemde acts laten vallen. Supreme Chaos is hun zesde album en bouwt verder op die formule. De band staat bekend om het sterke christelijke geloof dat altijd terugkomt in de songteksten. Brulboei Leroy Hamp heeft zelfs ooit eens gezegd welk doel hij voor ogen heeft: “Make a difference in a world that’s covered in darkness.” Echt een wereldwijd verschil zullen ze nooit gaan maken, daarvoor is de toevoeging van religie in de muziek een te gevoelig onderwerp, zeker in de metalkringen. Voor het merendeel van de metalheads zal het daarom ook juist afstoten. Het ligt er aan hoe deze koek aangesneden wordt en een goed voorbeeld is bijvoorbeeld Creed. Ze hielden hun teksten algemeen met betrekking tot geloof, voor meerdere interpretaties vatbaar en maakten het muzikaal zo aantrekkelijk dat iedereen de inspiratie voor lief nam. Zo kun je War Of Ages het beste opvatten. De naam van God kan gemakkelijk ingevuld worden op de plaatsen waar ze het hebben over ”you”, net zoals de naam van een goede vriend of ex. Kortom, de thematiek is er wel, maar het overheerst niet, wat het dus net iets toegankelijker maakt voor iedereen.
Toegankelijkheid is het codewoord. Er zijn genoeg brute stukken, maar er zijn daarnaast volop melodieuze passages en gitaarsolo’s, afgewisseld met zuivere zang. Zanger Leroy Hamp klinkt als een mix van Matt Heafy van Trivium en Trevor Phipps van Unearth. Vooral in ‘Chaos Theory’ lijkt het net alsof Heafy een bijdrage levert. De screams van Hamp zijn goed te volgen, wat een flink pluspunt is, net zoals dat de rest van de instrumenten goed te onderscheiden is. Toch ontbreekt het echter aan nummers die er echt tussenuit springen. Alle elf zijn even sterk en liggen gemakkelijk in het gehoor, maar het maakt niet uit in welke volgorde je ze achter elkaar luistert. Het is allemaal zeer vermakelijk, zonder dat het echt vernieuwend is. Een klein minpuntje op verder een sterk album. Laat je vooral niet afschrikken door het religieuze thema, want zelfs een band als As I Lay Dying liet eerder al blijken dat er naar God geheadbangd mag worden. Weliswaar zonder duivelshoorntjes, maar dat maakt een plezierige luistersessie van Supreme Chaos er niet minder op.
-1.jpg)
Thousand Foot Krutch - Oxygen: InhaleEr zijn niet al te veel bands die het presteren om zeventien jaar bij elkaar...
.jpg)
Penelope - Bounce Back Vernoemd naar de moeder van zangeres Vicky van Zijl laat de Amsterdamse band...