2014-09-16
Als er een genre is waarin een formatie nog sneller van leden kan wisselen dan een tienermeisje van idool, dan is het wel metal. Toegegeven, je moet ook van goede huize komen om mee te kunnen in de bijzondere levensstijl van het touren en iedere avond alles geven voor een show waarin het tempo over het algemeen hoog ligt. Om nog maar te zwijgen over het ego van de zanger, waarin een goed voorbeeld te vinden is in bands als Megadeth, Guns ’N Roses en het recent opgedoekte Chimaira. De complete formatie rond de frontman heeft zich al een keer volledig gewijzigd, waarbij dus de frontman eigenlijk de enige constante factor is. Of een groot ego ook het geval is bij de Duitse heavy metallers van Grave Digger, is de vraag. Feit is dat het een komen en gaan is van muzikanten, maar zanger Chris Boltendahl zit al sinds 1980 op zijn stekkie. Het toont die typische spirit van vroeger, waarin opgeven geen optie is. Zodoende zijn ze nu weer terug met Return Of The Reaper en laten ze heavy metal horen zoals dat veelal gemaakt werd in de jaren ’80.Wat zo mooi is aan dit album, is dat het die typische jaren ’80-vibe heeft, maar dat het nergens gedateerd klinkt. Het is een ontzettend fris geluid, dat het met gemak kan opnemen tegen klassiekers als Heavy Metal Breakdown, Witch Hunter en The Reaper. In die lijn weet je ook dat je dus eigenlijk niets nieuws hoeft te verwachten, maar dat zou hier ook niet gepast zijn. Vanaf het begin wordt het gaspedaal flink ingedrukt, waarbij de dubbele baspedalen van het drumstel optimaal benut worden met tracks als ‘War God’ en het typisch genaamde ‘Road Rage Killer’. Vooral de laatstgenoemde is ontzettend speels met enkele kleine effecten in de mix. Hierdoor sijpelt er tussen de solide muur van gitaar door dat ze veel plezier hadden tijdens het opnemen van deze plaat. Het nummer is daarnaast ook nog eens ontzettend aanstekelijk met zijn makkelijk mee te zingen refrein.
Bij ‘Season Of The Witch’ gaat het tempo voor de eerste keer wat omlaag. Wat niet wil zeggen dat ze dan ook meteen hun ballen inleveren, want zelfs dan staat de muziek als een huis. Hierin laten ze zien dat muziek mag afwijken van het gebruikelijke patroon. Verder steekt de afsluiter ‘Nothing To Believe’ er met kop en schouders bovenuit, waarin Boltendahl wel heel erg zijn best doet om als Tom Waits te klinken, er met kop en schouders bovenuit. Hij slaagt daar erg goed in met deze powerballad, waarin hij de pijn van verlies goed beschrijft. Uiteraard voorzien van een bombastische gitaarsolo. Al met al is Return Of The Reaper een terugkeer naar die heerlijke `80`s sound, die met gemak ook nieuwe fans zal bekoren.
-1.jpg)
Striker - City Of GoldHet Canadese Striker is nog niet erg bekend en de vraag is of het met dit...
.jpg)
Ricardo Lemvo & Macina Loca - La Rumba SoYo Ricordo Lemvo is een echte wereldburger. Geboren in Angola en opgegroeid...