De EP begint met de track “Moaning Lisa Smile”, die naast een briljante titel een lekker en zelfs meezingbaar refrein heeft. Het tweede nummer, “Storms”, begint rustig, maar bouwt al gauw op naar een gigantische climax. “Heavenly Creatures”, de meest rustige song van de EP, bevat een erg fijne gitaarlijn in het begin, om vervolgens over te lopen in een soort pre-chorus met de ietwat duistere tekst ”It’s time to die / Time to kill / Time will fly / Time will heal / All for love / All for you / God’s a judge / Love is true”. “We’re Not The Same” lijkt een heel erg rustig nummer, maar ook dit mondt uit in een gigantische bak geluid.
De hoge, bijna engelachtige stem van leadzangeres Ellie Rowsell is erg bijzonder in combinatie met de relatief harde muziek die de band maakt. Het contrast dat hierdoor wordt gevormd is niet naar, maar juist van het prettige soort. Dit valt samen met het contrast van zacht tegenover hard, dat de band in meerdere tracks gebruikt. Bovendien heeft de muziek over het algemeen een soort onheilspellende sfeer over zich, alsof je in een film zit. Deze maakt de muziek spannend en vooral heel erg interessant om naar te luisteren.
Het beste aan Wolf Alice is zonder twijfel de herkenbare, maar eigen sound. Hoewel de nummers, zeker op tekstueel gebied, niet heel erg bijzonder zijn weten de tracks door het Nirvana-achtige geluid in combinatie met de stem van Rowsell is echter wel beklijven. Ook de contrasten die de band vormt en de sfeer die dat creëert zorgen ervoor dat hun geluid erg herkenbaar is. Hopelijk heeft hun debuutalbum qua songs iets meer te bieden, maar wat de eigenheid betreft zit de band helemaal goed.
Slam & Howie and the Reserve Men - Live All Over EuropeWie de actualiteiten nauwlettend volgt moet haast oppassen niet zelf gebukt...
Tom Petty & The Heartbreakers - Hypnotic Eye Na een pauze van vier jaar komt Tom Petty samen met zijn legendarische...