2014-10-01
Als je moeder organiste is en je vader nationaal kampioen accordeonspelen moet je als kind bijna moeite doen om zelf niet in de muziekwereld te belanden. De toekomst van Shara Worden, middelpunt en oprichtster van de band My Brightest Diamond, leek dan ook al vrij vroeg uitgestippeld te zijn. Heel verrassend was het dan ook niet dat de jonge Worden besloot om opera te gaan studeren. Tijdens die studie borrelde echter ook haar liefde voor alternatieve pop- en rockmuziek op, hetgeen in 2006 resulteerde in de oprichting van de band My Brightest Diamond.In die hoedanigheid stond de frêle Amerikaanse ook op de jongste editie van Cross-Linx, een festival waarin alternatieve popmuziek verweven wordt met klassieke muziek. Sterker nog, Worden cureerde een deel van het programma. Zo werd de Detroit Party Marching Band - een brassband die de meest uiteenlopende indiehits letterlijk nieuw leven inblies - op aanraden van haar geprogrammeerd. Het bleek een van de meest verfrissende vertoningen van de avond, zij het dat haar eigen performance misschien nog wel wat meer verfriste.
Het was dan ook niet echt verrassend dat uitgerekend My Brightest Diamond één van de bands was die het Cross-Linx affiche mocht sieren. De band combineert immers al sinds de start in 2006 alternatieve popmuziek met het nodige strijk- en blaaswerk en verpakt die combinatie steevast in rijk geïnstrumenteerde en uiterst dynamische songs. Op het vierde album This Is My Hand wordt die combinatie wederom omgezet in toegankelijke songs.
Vanaf opener ‘Pressure’ – waarbij de vrienden van de Party Marching Band de instrumentale opening verzorgen - is het duidelijk dat Shara Worden geen rare genreuitstapjes maakt. De rijke sound is niet verdwenen, de koortjes klinken even verhelderend als altijd en speelsheid en elegantie worden ook nu weer op fijne wijze met elkaar verbonden. Met het uptempo ‘Pressure’ krijgen we bovendien direct een van de albumhoogtepunten voorgeschoteld.
Vooral het openingsluik blijkt sterk en bestaat naast ‘Pressure’ uit goede uptempo-songs als ‘Before The Words’, ‘Lover Killer’ en het bijzondere titelnummer. Het vormt het sterkste gedeelte van de plaat, waarop de band gaandeweg ietwat afwachtender te werk gaat. Het zorgt voor een vergankelijker tweede gedeelte waarin het spannend opbouwende ‘Shape’ zich echter wel nog tot belangrijk genietmomentje weet te ontpoppen. This Is My Hand leunt dan ook voornamelijk op haar overdonderende eerste deel.
.jpg)
Monomyth - Further Monomyth heeft de smaak te pakken. Na het vorig jaar uitgebrachte...
.jpg)
Judy Blank - When The Storm Hits Pas negentien jaar oud is ze, en haar debuutalbum is al uit. Judy Blank ,...