2014-09-26
”The circus has left town….permanently!” Met die woorden werd in augustus 2010 afscheid genomen van alles en iedereen. Zelden zal een band in de Nederlandse blues-scene binnen korte tijd zoveel teweeg hebben gebracht als Big Blind en even zo vaak zal het uiteenvallen ervan zoveel hebben losgemaakt als in het geval van de Noordwijkse muzikanten. Soms kwamen we ze nog wel eens ergens tegen maar het werd al snel duidelijk dat het langverwachte derde album echt nooit meer zou verschijnen.Groot was echter de verrassing dat The Dynamite Blues Band, je zou het een voortzetting kunnen noemen van bovengenoemde band, in de studio was gesignaleerd en zie hier: Shakedown & Boogie, het eerste officiële wapenfeit is deze week gepresenteerd.In The Dynamite Blues Band herkennen we drummer Niels Duindam, gitarist JJ van Duijn, en zanger/bluesharpist Wesley van Werkhoven. Bassist Renzo van Leeuwen en Van Werkhoven wilden altijd al eens iets samendoen op muzikaal gebied dus moest het er nu maar eens van komen. Maar liefst dertien tracks werden er opgenomen in de Amsterdamse IJland Studios en alle dertien werden door de band zelf geschreven. Hoewel er diverse muzikale uitstapjes zijn gemaakt met anderen klinkt de band in deze samenstelling opvallend goed op elkaar ingespeeld en lijkt het er sterk op dat de ‘time-out’ goed is geweest. Wat heet, vanaf de opener ‘Howlin’ tot aan de afsluitende titeltrack horen we de furieuze bluesharp-klanken en de dikwijls zo venijnige, bijtende uithalen van Van Werkhoven die we zo lang moesten missen.
Heerlijk ook om JJ van Duijn te horen losgaan, in de beste Jimmie Vaughan-traditie zoals in ‘Anna Lee’, royaal strooiend met soepele en puntige gitaarlicks terwijl Duindam en Van Leeuwen de boogie kneiterhard en retestrak neerzetten. Met ‘Boom Boom Boom’ lijkt het allemaal nog redelijk onder controle te zijn maar in ‘Speed Freak’ horen we een ontketend stel jonge honden die te lang opgesloten zaten. Dreigende titels als ‘TNT’en ‘Dynamizer’, een vlot instrumentaaltje met Van Werkhoven ouderwets op dreef, worden op de luisteraar afgevuurd. Pas bij het onheilspellende ‘Black Magic’ is er even tijd om naar adem te happen. Lang duurt het evenwel niet want tijdens ‘Shakedown & Boogie’ moeten alsnog alle remmen los.
Opvallend is ook de uitgekiende geluidsmix waarin de authentieke stijl en het vuige en soms ook sleazy karakter zo prachtig overeind blijven. Benieuwd of er serieuze radiozenders zijn die, juist nu er een gunstig klimaat lijkt te zijn voor roots georiënteerde artiesten als Seasick Steve, Jack White en Black Keys, niet bang zijn om hier de handjes aan te branden. Licht ontvlambaar? Om de dooie dood niet! Shakedown & Boogie blijkt uiterst explosief materiaal te bevatten.
Bluesminnend Nederland heeft er in ieder geval weer een heel fijne live-band bij die we overal gaan tegenkomen en nu maar in godsnaam hopen dat deze band het langer dan twee albums volhoudt. Hoedanook, Shakedown & Boogie zal de boeken ingaan als een van de meest opwindende albums van Nederlandse bodem in 2014.
Adam Cohen - We Go HomeHet lijkt bijna alsof het Cohen geslacht deze maand een muzikale familievete...
U2 - Songs Of Innocence Op 9 september verscheen vrijwel uit het niets een nieuw album van U2 . Van...