2014-10-04
Evenals In Rainbows van Radiohead was het nieuwste solowerk van Thom Yorke spraakmakend voordat iemand ook maar een klank van het album had gehoord. In zekere zin geldt dat voor alles waar Yorke bij betrokken is, maar zeven jaar na In Rainbows maakt hij weer een statement. Zijn doel is dat Tomorrow’s Modern Boxes bijdraagt aan het terugwinnen van artistieke onafhankelijkheid. Een torrent waarvoor zes dollar betaald moet worden, slaat onnodige poortwachters over. Is dit vernieuwend en aantrekkelijk voor onbekende artiesten? Is dit de toekomst? Antwoorden op deze vragen heb ik niet. Hier gaat het verder over de muziek. Zonder dat Tomorrow’s Modern Boxes slecht is, is het een album waarvan je hoopte dat Yorke het nooit zou hebben uitgebracht. Vooral de tweede helft bestaat grotendeels uit schetsen. De inhoud lijkt de dupe te zijn van de vorm; bij een meer gangbare manier van muziek uitbrengen is Yorke, tot op heden in ieder geval, strenger voor zichzelf. ‘There Is No Ice (For My Drink)’ is, op een door de stemvervormer gehaald “there is no ice” en enkele kreten na, instrumentaal. De rechtlijnige beat is te dominant. Hard en hoekig kan goed uitpakken – denk ‘Idioteque’ – maar doet dit hier niet door een gebrek aan dynamiek en tempowisselingen. ‘Pink Section’ overtreft ‘There Is No Ice’ in onbeduidendheid.
Uit de lyrics blijkt geen positieve kijk op de toekomst. “Oh, what’s that seeking us” in openingsnummer ‘A Brain In A Bottle’ zaait onrust, die treffend terugkomt in de knotsgekke elektronicaflitsen. In eerste instantie is het dus onwetendheid, in ‘The Mother Lode’ vervolgens pure wanhoop: “Can’t see a way out of this one”. Het is meer een goed dan een mooi nummer. Met moeilijke beats en een veelvoud aan ritmes zoekt Yorke bewust de chaos op. Vooral in de instrumentale passages komen de contrasten sterk tot uitdrukking. Een minuut minder was overigens geen gemis geweest.
Boards Of Canada is wellicht het vaakst geciteerd door Yorke. De openhaardelektronica van ‘Interference’ is verre van complex, maar klinkt misschien daardoor wel zo mooi. Een kwetsbare tekstregel – “I don’t have the right, to interfere” – zit de klanken als gegoten. Wanneer het tempo laag is, maakt Tomorrow’s Modern Boxes indruk. ‘Nose Grows Some’ is dan ook een sterke laatste pagina van Yorke’s muzikale schetsboek.
Joep Pelt - Show Me The Way ”Iedereen is bezig zijn of haar weg te vinden door het leven, ongeacht wat...
Southern Sunrise - Feels Like Home De band Southern Sunrise is half Nederlands en half Engels. Opgericht in...