2014-12-11
”Iedereen is bezig zijn of haar weg te vinden door het leven, ongeacht wat je hebt meegemaakt. Ik wil laten zien wat voor een trouwe gids muziek kan zijn in het vinden van die weg, zoals ik die richting heb gevolgd die mijn oude blueshelden mij wezen”, aldus de muzikale ontdekkingsreiziger Joep Pelt die met het uitbrengen van Show Me The Way zijn vrienden, familie en publiek iets terug wil geven voor de steun en liefde die hij heeft ondervonden na een gebeurtenis die zijn leven van het ene op het andere moment op zijn kop zette…Een verschrikkelijk ongeluk waarbij zijn geliefde om het leven kwam terwijl hij zelf na twee maanden intensive care ternauwernood overleefde, vormde tevens de start van een nieuwe episode in het leven van muzikant Joep Pelt. Terwijl hij nog niet volledig hersteld was werden de eerste nummers voor Show Me The Way, het album dat onlangs werd uitgebracht, geschreven. Een iPod voorzien van al zijn blueshelden, waaronder Blind Willie Johnson, R.L. Burnside en Charley Patton, voelden na beluistering als “een thuiskomst” . “Alsof ik terugkeerde naar de blues als het ware. Het was alsof zij als oude vrienden rond mijn bed stonden om mij de goede kant op te wijzen” , waarmee hij meteen de titel verklaarde.
Het album begint met ‘Badluck’, een op een field holler, een van de slaven afkomstige vocale expressie zoals die vaak in de katoenvelden te horen was, geïnspireerd stuk waarbij Pelt zichzelf begeleid op zijn National Guitar. Direct wordt het tempo iets opgevoerd in het titelnummer waarin een belangrijke rol is weggelegd voor de ‘donkere’ achtergrondvocalen. Opvallend is ook de glasheldere productie van de Zwolse A.R.T., een zeer succesvolle hiphopproducer die zich tot nu toe voornamelijk met op-samples-gebaseerde-muziek bezighield, maar dus ook prima overweg blijkt te kunnen met het geluid van een stel livemuzikanten in de studio. Het is een weloverwogen keuze geweest van Pelt die, zoals je van hem kunt verwachten, er net weer even iets anders van weet te maken. Er zijn tenslotte al genoeg standaard bluesplaten moet hij gedacht hebben. Prachtig is het outro van ‘Shock’ dat absoluut niet zou misstaan op de soundtrack van Paris Texas zoals we die kennen van Ry Cooder. Klonken de vocalen tot nu toe ietwat ingetogen, in ‘Fortune & Fame’ laat Pelt zich heerlijk gaan in een paar uiterst gevoelige uithalen.
Navraag leert dat de muziek van het zonnige ‘Caribbean Bay’ een eigen interpretatie blijkt te zijn van de Poolse Mazurka, een soort polka zoals die op de Antillen nog wel eens te horen is. Het is weer een prachtig voorbeeld van Pelt, de muzikale ontdekkingsreiziger die altijd al graag de invloeden van andere culturen in zijn muziek wist te verweven, en ook nu weer de interesse moet kunnen wekken van een publiek dat zich open durft te stellen voor een toegankelijk, maar zeer interessant muzikaal avontuur.
Op Show Me The Way lijkt het allemaal op subtiele wijze in elkaar over te kunnen lopen en heeft Joep Pelt via de Mississippi Delta, het Caribische gebied, Zwolle en ‘Amsterdam’, het akoestische slotstuk, ook deze reis tot een goed einde weten te brengen.
Tokio Hotel - Kings Of Suburbia Tokio Hotel doet er alles aan de aandacht op zich te vestigen na vijf jaar...
Thom Yorke - Tomorrow`s Modern Boxes Evenals In Rainbows van Radiohead was het nieuwste solowerk van Thom Yorke...