Waar Will and the People in uitblinkt zijn de vrolijke, zorgeloze liedjes die je vrolijk fluitend onder het genot van een glaasje Radler in de tuin beluisterd. Of op een festival uiteraard, nog altijd de beste plaats om de Engelsen te aanschouwen. Met ‘Shakey Ground’, ‘Lay Me Down’ en ‘MNK’ kunnen ze de setlist weer met een gerust hart aanvullen. Geen van de nummers heeft weliswaar het niveau van ‘Lion In The Morning Sun’ maar het zijn charmante, fijne liedjes, uitgevoerd met een flinke dosis passie.
Het intensieve toeren is de groep echter duidelijk niet in de koude kleren gaan zitten. Het is allemaal niet meer zo zorgeloos al voorheen, op veel plaatsen is er een serieuze toon waar te nemen. Met ‘Pear Shaped’ geeft Rendle een criticus lik op stuk, in ‘Cry Baby is hij boos op zichzelf en de tekst van Whistleblower verraadt politieke gevoelens die verder gaan dan het Love & peace mantra van het debuut. Het mondt helaas in alle gevallen uit op wat zouteloze commentaren zonder veel scherpte.
Whistleblower zal Will And The People niet terug gaan brengen naar het hoofdpodium van Pinkpop, hiervoor staan er te weinig goede nummers op de plaat. Het zijn echter wel weer twaalf lekker in het gehoor liggende songs en hoewel niet alles even goed uitpakt valt het te waarderen dat ze een poging wagen hun sound uit te breiden. Ze zijn er nog niet, maar we zijn ook zeker nog niet van ze af.
Your Favorite Enemies - Between Illness And Migration Your Favorite Enemies zal nog niet bij veel Nederlanders bekend zijn, maar...
Paus - Clarao Muziek is bedoeld om ons te vermaken. Iedereen heeft daar zijn eigen...