2014-11-23
Ter promotie van album 178(!) speelde Herman van Veen bij Giel Beelen en Mathijs van Nieuwkerk ‘Alors Un Dans’. Opvallend aan de Stromae-cover was dat de bijna zeventig jarige clown, activist, regisseur, cabaretier, schrijver, musicus, presentator, acteur en zanger zijn ogen niet sluit voor de ontwikkelingen op muziekgebied. Als je 46 jaar na je debuutalbum klinkt alsof de tijd geen vat op je heeft gehad, is de titel Kersvers niet verrassend.Met zijn bijzondere stemgeluid en schitterende, bondige teksten over het leven, de liefde, de wereld, kortom de mens in al zijn facetten, heeft Van Veen al menig luisteraar tot een lach en een traan bewogen. Op Kersvers vindt hij zichzelf, aan de hand van zijn muzikale partner Edith Leerkes en haar zoon Marnix Dorrestein, op muzikaal gebied ook nog eens opnieuw uit. Dat is al een kunst op zich aangezien muzikanten tegenwoordig al moeite hebben om zich te blijven ontwikkelen als ze krap vijf jaar bezig zijn.
Ondanks de frisse (elektronische) sound van Kersvers verkeert Van Veen in een fase van zijn leven waarin de dood, herinneringen en generatieverschillen een belangrijkere rol gaan spelen. Door de muzikale omlijsting en zijn speelse teksten zijn deze zware thema`s niet alleen voor zijn generatie relevant, maar ook voor vele generaties erna. Toch krijg je bij opener ‘Uitgerekend’ door de verse popsound het idee dat je met een vrolijke plaat te maken hebt. De tekst is als een liefdesliedje, maar met een knipoog naar het alom aanwezige wifi en de daarbij behorende (on)gemakken.
Via het sprookjesachtige ‘Rosa’ over kleinkinderengeluk (ook voor kersverse vaders de moeite), komen we bij het minder opgewekte ‘Iemand’. Er klinkt een bepaalde berusting die de dood een stuk minder ernstig lijkt te maken. Als een tweeluik antwoord ‘Hier Is Geweest’ met een venijnig randje. Dat er een kinderliedje tussendoor fietst, zorgt voor een vervreemdend, maar prettig effect.
Met ‘Allerhande’, een ode aan moeder, en het speelse ‘Spiksplinterlief’ zorgt Van Veen met herinneringen voor een moment van betrekkelijke rust. Van Veen`s stem loodst je als baken van rust door zijn liedjes. Op een van de hoogtepunten breekt Van Veen met die rust. Met een scherpe pen, lijkt Van Veen in ‘Meneer’ hardop te twijfelen aan God, religie en vooral de daarbij behorende geboden. De muzikale omlijsting zet de tekst met zijn broeierige ondertoon, stemmige vioolsolo en het ontvlammende uptempo gedeelte met een dreigende gitaar en een kinderkoor, extra kracht bij.
Na het verstillende ‘Waar Ben Je’ speelt Van Veen met zijn wrange, maar desalniettemin schitterend opgestelde wilsbeschikking in ‘Voor Ik Het Vergeet’ in op een angst waar steeds meer mensen last van hebben. Geen verzorgingstehuis ”als zijn hart met propjes schiet”, dan liever ”onbeademd een Johnny Walker met een overdosis Klaas Vaak”.
Zover lijkt het voor Herman van Veen gelukkig niet. Hoewel de teksten op Kersvers veelal doen terugkijken, opent Van Veen op muzikaal vlak deuren die nog niet waren geopend. Het levert hem misschien wel de beste Nederlandstalige plaat van het jaar op.
The Urban Voodoo Machine - Love, Drink & DeathWaar de meeste muzikanten, zeker in de mainstream, om de twee jaar met een...
-1.jpg)
Waylon - Heaven After Midnight Negatieve aandacht is ook aandacht. Het geldt voor de carrière van Waylon ....