2014-11-09
Toen Alt-J met het debuut An Awesome Wave aankwam werd dat onthaald als een frisse kijk op de indierock. Ze werden de nieuwe Radiohead genoemd en dat zet best wat druk op je als band. Het zal lastig te reproduceren te zijn, vooral gezien de experimentele en kunstige aard van de plaat. Nu zijn ze terug met hun tweede album en de vreemde aard van de groep is nog sterk aanwezig. Zonder compromissen.De ‘Intro’ van de nieuwe plaat is al gelijk een schot in de roos. Philip Glass- achtige repetitie, de woorden la-la-la-la worden in verschillende toonhoogtes gepresenteerd. Laat je niet leiden door de titel, het is volwaardige track met dynamiek en prachtige instrumentatie. Experimenteerdrift en songschrijven gaan hand in hand. Het resultaat is verbluffend en kost je enige luisterbeurten om het echt te kunnen waarderen.
Er gebeurt zoveel op het album zonder dat het in chaos ontaard. Zelf vergelijken ze het nieuwe werk met enkele videospellen. Het is als Grand Theft Auto waarin je alle vrijheid hebt om te doen wat je wilt. Niet zoals Super Mario waarin je slechts omhoog, naar voren en naar achteren kan. Zo beargumenteert zanger Joe Newman. Die keuze vertaald zich ook in hoe de teksten kunnen worden geïnterpreteerd door de luisteraar. Er zijn in tegenstelling tot het vorige werk geen eenduidige betekenissen. Vandaar dat de titel This Is All Yours is geworden, want op het moment dat de luisteraar het in zijn bezit heeft is het helemaal de zijne.
Die bevrijdende gedachtes zijn goed voor de band. In ‘Hunger Of The Pine’ horen we de sample van Miley Cyrus‘ I’m A Female Rebel’. Het past bij de muziek en het sluit aan bij de vrije associatie die alt-J heeft met muziek. Op ‘Warm Foothills’ worden twee zangstijlen mooi in elkaar gemixt. Het is fijn om naar te luisteren, maar is tegelijkertijd fris en traditioneel. Er is zelfs een gastbijdrage van Conor Oberst van BrightEyes te horen.
Het is niet vreemd dat ze soms vergeleken worden met Radiohead, die net zo onvoorspelbaar en uniek zijn, terwijl het redelijk toegankelijk is voor de gemiddelde luisteraar. Het heeft iets van beide werelden en dat maakt het zo bijzonder. Een minpunt is dat er twee soorten songs op de plaat staan. Songs die doordrenkt zijn van originaliteit en vakmanschap en songs die toch erg gewoon overkomen. Met name ‘Pusher’ is weinig interessant. Gelukkig zijn die unieke songs in de meerderheid.
.jpg)
Royal Blood - Royal BloodMen neme twee personen, een gitaar en een drumstel en voilà: succes...
.jpg)
Tweedy - Sukierae In het jaar waarin Wilco zijn twintigste verjaardag viert, komt ‘mr. Wilco’...