Arthur Adam - Magic, Light Recensie op Podiuminfo

2014-11-18 Arthur Adam trekt al jaren met een geheel eigen plan over de Nederlandse podia. Zijn jazzpop gaat nooit opzichtig op zoek naar de hit, in plaats daarvan kiest Adam vaak voor de luisterervaring van het album. Het zorgde al voor een aantal krachtige albums, met het donkere Pulse uit 2012 als voorlopig hoogtepunt. Met Magic, Light ziet Adam (de titel zegt het al) de wereld weer een heel stuk vrolijker. Het levert opnieuw een prima plaat op.

Adam is zonder twijfel één van Nederlands meest technisch begaafde singer-songwriters. Magic, Light is voor het grootste deel door hem zelf ingespeeld en bevat een heel scala aan instrumenten waaronder viool, trombone, piano en gitaar. De beste nummers op dit nieuwe album, zijn vierde alweer, zijn dan ook de songs die hier het meeste gebruik van maken. ‘Issues’ en ‘Come Bury My Gloves’ zijn popnummers met een flink jazzsausje ze geven de vrolijke sfeer op het album perfect weer en zouden niet misstaan op albums van Wouter Hamel of de Belgen van Absynthe Minded.

Wat echter vaak op de loer ligt bij zogeheten vrolijke albums, is dat de lichte toon al snel overslaat naar overmatig zoete en flauwe nummers. Hier maakt Adam zich bij tijd en wijle ook schuldig aan. Opener ‘A Parade’ laat met zijn kinderkoor bijna het glazuur van je tanden springen en afsluiter ‘Core’ klinkt alsof het zo op een Knuffelrock-compilatie zou passen. Teksten als “You are my core / There’s no me without you” helpen ook niet echt mee.

Het zijn echter uitzonderingen, in alle andere nummers weet Arthur Adam de zoetigheid te beperken en de songs af en toe naar grote hoogten te laten stijgen. Vooral als Adam de teugels laat vieren en zich overgeeft aan zijn inspiraties uit de Jazz-wereld (zelf noemt hij Coltrane, Andrew Bird en Satie als invloedsbronnen) komt hij met prachtige nummers. Magic, Light heeft op zijn beste momenten genoeg magie om elke luisteraar voor zich te winnen.

Recensent:Jelle Burger Artiest:Arthur Adam Label:BandBus records