Dat is dan ook precies wat je aantreft bij de twaalf liedjes die de plaat telt: korte compacte liedjes die herinneren aan de beat tijd. Zelfs qua thematiek blijft Collins vast houden aan de muziek die de fifties en sixties beheerste, want ze gaan stuk voor stuk over meisjes en de liefde, iets wat bij de titels al duidelijk wordt. ‘Only Girl’, ‘What A Girl Like You’ en ‘Baby I’m In Love With You’ zijn niet echt verrassende titels en laten verder weinig te raden over. De cover van The Four Tops, ‘Reach Out I’ll Be There’ krijgt hetzelfde geluid mee en sluit daarom naadloos aan bij de rest.
Weinig verrassend allemaal dus, zou je kunnen zeggen, en dat is uiteraard ook wel zo. Maar Paul Collins weet de nummers met zoveel enthousiasme en overtuiging te brengen, dat ze niet belegen overkomen. En zelfs als vijftiger, wat Collins inmiddels is, krijgt ‘Little Suzy’ niet eens iets triests, want voor het gemak vergeet je even dat hij geen jonge hond meer is. En met de berg ervaring die hij meebrengt, zitten de nummers goed in elkaar en inderdaad boordevol rock ‘n roll. Je ruikt bijna het vet in de kuiven en hoort de ronkende motoren van de Cadillacs.
Het is geen bijster originele plaat waarmee Paul Collins komt, maar op basis van zijn staat van dienst was dat ook niet te verwachten en was het hem daar ook niet om te doen. Hij wil met Feel The Noise juist laten horen hoe rock ‘n roll in zijn optiek moet klinken. Daardoor weet je precies waar je aan toe bent en krijg je precies dat voorgeschoteld wat hij belooft en is hij daarmee dus in zijn opzet geslaagd.
Divine Rebellion - LiarHet in 2009 opgerichte Divine Rebellion is een Nederlandse band en bestaat...
Bonnie 'Prince' Billy - Singer`s Grave A Sea Of Tongues Will Oldham, de excentrieke singer-songwriter uit Kentucky, is al bijna...