2014-11-22
Uit België komt een drietal dat zich duidelijk tot doel heeft gesteld om subtiel maar dwingend de weg naar boven in te slaan. Future Old People Are Wizards zoekt met een psychedelische combinatie tussen stonerrock en metal naar vaste grond onder de voeten en heeft daarvoor op papier ten minste alles in huis. Goede stemmen, vernuft, een goede scene om hen te ontvangen en een afgerond album genaamd Faux Paw (Kort de bandnaam even af, dan zie je de speling met letters). Maar wat schetst de verbazing; het werkt niet. Faux Paw is een struikelende man die onbedaarlijk op de snufferd gaat. Eigenlijk is alleen de zang echt goed op dit album, de instrumenten geven slechts blijk van dat het live wel kan. En de onbegrijpelijke intermezzo’s met computer-gestuurde samples horen toch echt thuis in een jaren tachtig kermisattractie. Zelf als het humorvol bedoeld was, werkt het niet.
Nee, het moet los gaan bij deze mannen. De muziek is niet echt interessant; vette riffs of inventieve akkoordenwisselingen hoef je niet te verwachten. Het zijn standaardwerkjes waarbij hard op de gitaren worden geramd in de geijkte akkoorden en waar de drums zonder ook maar een greintje inspiratie meerammen op het ritme. Zelfs het prominent gebruik van elektronica in bijvoorbeeld ‘Nightstreet’ werkt niet, omdat ook die hetzelfde doet als alle andere instrumenten. Natuurlijk is de muziek die de mannen maken niet de makkelijkste en veel luisteraars zullen al bij opener en single ‘Teenage Hospital’ zijn afgehaakt, omdat de benadering van muziek nogal eigenzinnig is. Maar dat mag, dit is experimenteren en dat is niet voor iedereen leuk.
Helaas sputteren alle experimenten van de heren zich dood. Daardoor kunnen de mannen doen wat ze willen; snel of langzaam spelen, kort rammen of loom beuken, melodisch of storend toonloos zijn, het lukt domweg niet op deze schijf. Het is door anderen vaker en beter gedaan, en dat wringt bij elke minuut dat Faux Paw duurt. Het wekt irritatie op. Je zou ze bijna gaan aanmoedigen. Zo van, je kan het dus pers het er even uit. Eigenlijk komt het alleen op ‘Ocean Sea Water’ er een beetje uit. Een zeldzaam luchtpuntje.
Helaas, dit is niet het album dat de mannen de weg omhoog had moeten bieden. Terug naar de tekentafel, want er zit genoeg gevoel in bij de mannen om het wel te kunnen.
.jpg)
Wildbirds & Peacedrums - RhythmSoms dekt de titel van een plaat volledig de lading van de nummers die erop...
'S' - Cool Choices Jennifer Lauren Ghetto, of Jenn Ghetto zoals ze dagelijks door het leven gaat...