Zola Jesus - Taiga Recensie op Podiuminfo

2014-11-14 Taiga is een benaming voor een bepaald type woud, voornamelijk voorkomend in Rusland en Canada, dat zich laat kenmerken door koude en vochtige gebieden. Het is geen toeval dat dit de naam is die Zola Jesus haar vijfde album heeft toebedeeld. Het gevoel van eenzaamheid en afsluiting dat dit soort plekken oproept is precies wat ze overbrengt op dit, haar vijfde,album.

Tegelijkertijd is het ook haar meest toegankelijke plaat, met heldere vocalen en een dikke productie laat Zola Jesus haar operaverleden definitief achter zich voor het poplandschap. Het levert een fascinerende plaat op, maar wel eentje zonder antwoorden.

Zola Jesus is het alter ego van Nika Dalinova, een Amerikaans-Russische zangeres die in haar relatief korte carriére tot op heden een geweldige drive en ambitie toont. Ze begon al op zeventienjarige leeftijd op te treden onder haar huidige artiestennaam en heeft inmiddels al drie EP’s en vijf langspelers achter haar naam. Met Taiga probeert ze dus de stap omhoog te maken, uit het indielandschap en richting de glimmende wereld van de mainstream pop. In principe tikt ze alle hokjes af die hierbij horen: Heldere vocalen met duidelijke teksten over universele thema’s, grootse producties vol beats, drops, en andere EDM-gerelateerde waarden en het geheel wordt aangeboden in hapklare brokken die zelden boven de vierenhalve minuut uitkomen.

Wat Zola Jesus hier erg goed doet is het neerzetten van sfeer. Het themawoord op Taiga is eenzaamheid, zowel het vechten tegen als het opzoeken van. ‘Taiga’ opent met de zin:“Do you wish you could back to it all”, nagalmend in de donkere duisternis van de bossen waar het album is geschreven.Een paar nummers later,tijdens‘Go (Blank Sea)’, lijkt ze alweer naar de eenzaamheid te verlangen, zingend “I go downtown where they don’t know my name”. Het is fascinerend om Dalinova in deze tweestrijd te horen worstelen. De technische perfectie die ze hierbij nastreeft zorgt er echter ook voor dat geheel net zo kil wordt als ze bossen waar het album naar vernoemd is. De zang en productie van Taiga mist een samenhang met de persoonlijke insteek van haar teksten.

Taiga is een knap en ambitieus vaartuig voor Zola Jesus om haar vele kwaliteiten ten toon te stellen. Haar drang naar technische perfectie en haar afstandelijke overdracht zorgen er echter voor dat het geheel niet genoeg aanknopingspunten heeft om op grote schaal een connectie met het publiek te leggen. Een mooi album, maar niet eentje die haar een sterrenstatus zal doen aanmeten.

Recensent:Jelle Burger Artiest:Zola Jesus Label:Pias