2015-01-23
Wie had dat ooit durven denken: een nu-metal plaat die ouderwets aanvoelt? Broken Compassvan Sleepwavevoelt in iedere track aan als de muziek waarmee bands als Linkin Park en 30 SecondsTo Mars de grote successen behaalde. Het genre lijkt de laatste jaren echter steeds meer aan populariteit te verliezen. Maar als het aan de heren van Sleepwave ligt, zal de nu-metal in volle glorie terugkeren. De vraag is echter of dat lukt: voor die doelstelling is Broken Compass nét iets te voorspelbaar.De grote man achter Sleepwave is Spencer Chamberlain, die eerder al zeven platen uitbracht met de christelijke rockers van Underoath. Nadat die band in 2012 uiteenviel, besefte de zanger dat hij nog genoeg te vertellen had, en richtte hij met Stephen Bowman zijn huidige formatie op. De muzikanten speelden al in voorprogramma’s van Taking Back Sunday en The Used, en nu is daar dan die debuutplaat.
Broken Compass is gevuld met stevige industriële gitaren en een strakke ritmesectie, waarover Chamberlain zijn zangpartijen uitspuwt. En die zangpartijen zijn de kracht én het zwakke punt van dit debuut van Sleepwave. De Amerikaan heeft een indrukwekkende schreeuw, die bijzonder overtuigend klinkt. Dit lijkt hij echter zelf ook te beseffen: aangezien hij iedere nummer op dezelfde manier lijkt te benaderen.
Het levert geslaagde momenten op, zoals het stevig rockende ‘The Wolf’, maar tegen het eind van de plaat begint Chamberlain’s sound ietwat voorspelbaar te worden. ‘Hold Up My Head’ is eigenlijk een van de weinige uitzonderingen: hierop neemt de band een beetje gas terug en zingt Chamberlain ook wat rustiger. Iets meer van dit soort variatie was welkom geweest: tegen het einde van Broken Compass gaat het een beetje vervelen. En dat kan nooit de bedoeling van een nu-metal plaat zijn geweest.
.jpg)
Obey The Brave - SalvationHet spel van de (melodische) hardcore is weer uitgespeeld voor dit jaar....
.jpg)
Catfish and the Bottlemen - The Balcony Ze waren in Engeland al BBC Radio 1 Introducing talent , brachten er vijf...