Gabriel Rios - This Marauder`s Midnight Recensie op Podiuminfo

2015-02-05 Je doet er als popmuzikant goed aan om niet af te wijken van je succesformule. Toch kun je tussendoor prima van de gebaande paden afwijken. Neem The Beatles, ze experimenteerde zich op hun albums een ongeluk, maar wanneer er een hit moest worden gescoord, pakte ze de succesformule er weer bij. Er zijn legio voorbeelden van muzikanten die een hit scoren, om vervolgens weer onder de radar te verdwijnen. Gabriel Rios is zo`n muzikant. Na de lange weg van zijn grote hit ‘Broad Daylight’ en het album Ghostboy verdween de Puerto Ricaanse Belg weer geleidelijk van de voorgrond.

Niet dat de singer-songwriter stil bleef zitten, want met nieuwkomer This Marauder`s Midnight leverde Rios in tien jaar tijd zes albums af. Zes albums waarmee je gerust kunt stellen dat Gabriel Rios in geen hokje te plaatsen valt. Waar op het debuutalbum een spannende mix van wereldmuziek, pop en electro te vinden was, doet hij hier op Angelhead een stap vandaan en om het de luisteraar moeilijker te maken komt hij met het ongrijpbare, bij vlagen bombastische The Dangerous Return.

Op het fraai als boekwerk vormgegeven This Marauder`s Midnight slaat hij volledig de akoestische kant op, waarbij doorgaans kleine liedjes de basis vormen. Elke maand bracht Rios een liedje uit en bundelde dit uiteindelijk tot een album. Wanneer je de special edition, zoals wij die in de postbus kregen, bekijkt, bevat het album niet alleen een extra schijfje met live versies en extra track ‘World Of Sex’, maar ook een verhaal dat Gabriel Rios naar aanleiding van zijn nieuwe liedjes met behulp van Keith Godfrey schreef.

Net als bij het verhaal overheerst op This Marauder`s Midnight een mysterieus karakter. Dat was op single ‘Gold’ al te horen. Het nadeel van zo`n mysterieuze, dromerige sfeer is dat het vaak moeilijk blijkt om de aandacht van de luisteraar vast te houden. Het kabbelende, akoestische karakter van de kleine liedjes helpt hier niet bij. Jammer, aangezien liedjes als ‘Gold’ ‘Madstone’ en ‘Song No. 7’ weldegelijk pareltjes zijn. Je moet er als luisteraar alleen wel even goed voor gaan zitten. Na het meeslepende ‘Apprentice’ weet ‘Police Sounds’ de aandacht echter maar moeilijk vast te houden. Met een liedje als ‘Skip The Intro’ dat door zijn percussie en claps een speels karakter heeft, weet Rios af en toe het kabbelende karakter te doorbreken.

Doordat de extra schijf eigenlijk weinig toevoegt kun je stellen dat Gabriel Rios een album aflevert dat niet over de gehele breedte weet te overtuigen. Niet voor het eerst. Ligt dat aan de kwaliteit van Rios` liedjes? Nee. Het zit hem in het feit dat hij zich op geen enkele manier wil conformeren aan wat de buitenwacht van hem verwacht. Dat maakt hem eigenzinnig en ongrijpbaar. En zo is This Marauder`s Midnight een teken van leven van een muzikant die het best tot zijn recht komt onder de radar.

Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Gabriel Rios Label:Sony Music