.5: The Gray Chapter is een ode aan Paul. De titel van het album geeft aan dat ze slechts een halve band zijn. Dit gevoel is waarschijnlijk niet wederzijds want de heren klinken verrassender dan op hun vorige plaat. Het heeft een donkere sfeer, van de intro tot het afsluitende ‘If Rain Is What You Want’. Het is onheilspellend, iets dat ook Iowa kenmerkte. Daarnaast hebben ze weer een nieuw mysterie gecreëerd. Iedereen weet al wie de vervangende bassist en drummer zijn, maar wat is er precies gebeurd met de drummer?
‘Killpop’ is een vreemde ballad. Corey bezingt dat hij haar alleen moet laten gaan als zij van hem houdt. De muziek en de teksten creëren een bizarre sfeer en dat is precies wat Slipknot zo bijzonder maakt. Het is cryptisch en tegelijkertijd erg recht voor je raap. De meeste nummers lijken erg op wat Slipknot eerder heeft gemaakt. Vooral ‘Sarcastrophe’, ‘Custer’ en ‘The Negative One’ spreken boekdelen. Dit zijn de tracks waar de heren excelleren. Intense metal waar zelfs de grootste pacifist van gaat moshen. Natuurlijk is de plaat niet compleet zonder een track over Paul. ‘Goodbye’ is zowel een afscheidslied als een bevestiging dat Slipknot niet te breken is. ”This hasn´t torn us apart, so nothing ever will”.
Met .5 The Gray Chapter is de band helemaal terug. Het overgrote deel van het album is gevuld met sterke en innovatieve tracks. Het heeft de energie van vroeger, maar is in een vernieuwde jas gestopt. Toch is het geen klassieker, nummers als ‘Skeptic’, ‘AOV’ en ‘Lech’ zijn meer vullers dan essentiële tracks. Dit grijze hoofdstuk in de geschiedenis van Slipknot is zowel een enorm vermakelijke plaat als een prachtig eerbetoon aan Paul.
Live - The TurnEen nieuw album van Live , dat is nogal een verwarrende ervaring gezien de...
Jett Rebel - Hits For Kids Wie Jelte Tuinstra, alias Jett Rebel niet kent, heeft het afgelopen jaar...