Het is dan ook moeilijk om onbevooroordeeld te luisteren naar The Turn , de titel van de eerste plaat met een nieuwe zanger. Een titel die in theorie een mooie verwijzing is naar het nieuwe begin, maar het is niet echt van toepassing op de plaat. Tenzij ze hiermee duiden op een rechtsomkeert naar het oude werk van de band. En daarmee komen we meteen bij het volgende probleem. Het staat ondergetekende aan wat er te horen valt, maar tegelijkertijd is het lastig te benoemen waar dan precies naar geluisterd wordt. De stem van Chris Shinn heeft veel overeenkomsten met die van Ed Kowalczyk, maar kan er tegelijkertijd niet aan tippen.
Live lijkt door te willen waar ze gestopt was en dat is begrijpelijk, want met 22 miljoen verkochte albums ondersteunen de feiten dat deze formule succesvol was. Misschien had de band er beter aan gedaan om te zoeken naar een zanger met een eigen geluid. Nu komt vaak het woord coverband naar boven bij nummers als ‘Siren’s Call’ en ‘By Design’, met name in de refreinen, en daarmee doe je Live in hun nieuwe bezetting eigenlijk te kort. De gelijkenis is alleen te prominent aanwezig om het niet te benoemen.
Als je van Live houdt moet je The Turn dan ook bijna wel goed vinden, want de vertrouwde sound is er wel. Dit komt deels doordat het album geproduceerd werd door Jerry Harrison (die eerder onder andere ook Throwing Copper en The Distance To Here produceerde) en daarbij is de rest van de band nog steeds in originele bezetting. De belangrijkste vraag is alleen toch hoe zwaar je het laat wegen dat Ed Kowalczyk ontbreekt. Een grote kans dat je dan toch voor het oude werk kiest.
Simple Minds - Big MusicDe Schotse band Simple Minds was ooit net zo groot als U2. In 1986 werd de...
Slipknot - .5: The Gray Chapter Met het overlijden van bassist Paul Gray leek het even alsof Slipknot nooit...