2014-12-11
In Australië verscheen afgelopen augustus 30:30 Hindsight, het vijftiende album van de brulboei Jimmy Barnes . Wanneer de in Schotland geboren Aussie in zijn eigen land iets uitbrengt doet dat, in tegenstelling tot buiten de landsgrenzen, al snel veel stof opwaaien in de media. Geen wonder dus dat deze verzameling al in de eerste week van de release bovenaan de albumlijst te vinden was. Barnes behoort in de Australische muziek namelijk al decennia lang tot de allergrootsten en wordt daar gezien als een typisch voorbeeld van working class man, zo eentje uit de categorie ‘niet lullen maar poetsen’, met wie de Australiërs zich graag identificeren. Sinds kort is 30:30 Hindsight ook hier te verkrijgen. Bij het opnemen ervan heeft Barnes van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens uitgebreid in zijn muziekverleden te duiken en met diverse vrienden en betrokkenen herinneringen op te halen.
Tot die vriendenkring behoren onder meer de landgenoten van The Living End, een stel wilde rauwdouwers met wie ‘Lay Down Your Guns’ opnieuw van het nodige vuur werd voorzien of The Baby Animals die we horen beuken op ‘Time Will Tell’. Voor een stevige partij countryrock in ‘Good Times’ werd Keith Urban gevraagd en Steve Van Zandt stapte graag voor even uit de schaduw van The Boss voor een samenwerking in ‘Ride The Night Away’, een track die Barnes dertig jaar geleden van hem kreeg.
Zo heeft 30:30 Hindsight veel weg van het in 2005 verschenen duetalbum Double Happiness waarop de familie ook al enkele bijdragen leverde. Deze keer zijn zoons David en Jackie van de partij en evenals toen is wederom dochterlief Mahalia erbij. Mahalia, vernoemd naar zangeres Mahalia Jackson, blijft prima overeind in ‘Stand Up’ en zwager Johnny Diesel slaagt er in om de jubilaris boven zichzelf te doen uitstijgen in het opzwepende ‘I’d Die To Be With You Tonight’. Het verschil met toen is overigens dat Barnes er ditmaal voor heeft gekozen om het ook eens enkele keren op eigen kracht te doen zoals in ‘No Second Prize’ en ‘When Your Love Is Gone’. Prachtig is zijn uitvoering van het imposante ‘The Other Kind’ dat Steve Earle ooit eens schreef.
Joe Bonamassa zorgt voor een bloedstollend mooi rustpunt op ‘Stone Cold’, een persoonlijk bedankje voor de ondersteuning die Barnes leverde op Driving Towards The Daylight van twee jaar geleden. Het blijft smullen voor de gitaarliefhebbers want naast Bonamassa is het Journey-gitarist Neal Schon die, overigens samen met collega en toetsenist Jonathan Cain, een verpletterende indruk maakt op de rockballad ‘Going Down Alone’. Dat producer Kevin Shirley mede verantwoordelijk is voor dit hoogtepunt mag nauwelijks meer een verrassing genoemd worden.
De bedoeling van Jimmy Barnes om deze bescheiden greep uit zijn repertoire van nieuw elan te voorzien zonder de essentie ervan teniet te doen lijkt meer dan geslaagd en maakt 30:30 Hindsight niet alleen voor zijn fans de moeite van het aanschaffen waard.
Eric Bibb - Blues PeopleAfgelopen jaar was het precies veertig jaar geleden dat de Civil Rights Act...
.jpg)
Pianos Become The Teeth - Keep You Met de vorige albums Old Pride (2009) en The Lack Long After (2011) heeft...