2015-01-20
Amaranthe is een band die het liefste niet al zijn geld op één genre zet. Om de kansen op populariteit zoveel mogelijk te spreiden hebben ze twee zangers en één zangeres in de gelederen. Zangeres Elize Ryd neemt het merendeel voor haar rekening en geeft het geheel een poppy vibe, terwijl zanger Jake E. de powermetalvocalen verzorgt en Henrik Wilhelmson met zijn screams het metalcorepubliek mag aanspreken. Over het algemeen is het als powermetal te bestempelen, maar de muziek schakelt gemakkelijk tussen brute breakdowns, stuiterende synths en emotionele meezingmomentjes. Zelf zeggen ze geen metal te zijn, maar eerder “techno dance beats done in metal form”. Hoe dan ook, met hun nieuwe en derde album Massive Addictive hebben ze wederom voor ieder wat wils te bieden. Het gevaar in een hele grote groep aanspreken zit hem in de kans om juist minder mensen aan te spreken. Uiteindelijk zijn bands als AC/DC en Iron Maiden legendarisch geworden met één duidelijk geluid. De sound van Amaranthe springt van de hak op de tak. Door de diehard metalfans zal het als te soft gezien worden, terwijl liefhebbers van de populaire muziek niets moeten hebben van de screams en het te weinig elektronica bevat om de technofans te bekoren. Amaranthe is misschien nog wel het beste te beschouwen als een mix van Within Temptation met een scheut Enter Shikari. Het is voornamelijk zangeres Elize Ryd die de hoofdrol opeist.
De wisselwerking met de twee andere zangers houdt haar stemgeluid fris en dynamisch, wat er zelfs voor zorgt dat ze elkaar bij vlagen versterken. Een andere hoofdrol is weggelegd voor de synthesizers oftewel de keyboards. Vergeleken met het oudere werk is de sound nu nog meer gevarieerd dan ooit, met toevoegingen als breakdowns, dubstep, stemstotteringen en delays. Pareltje hierin is ‘Drop Dead Cynical’, een stompende track voorzien van een onverwachte bridge gevuld met dubstep en Henrik Wilhelmson die niet helemaal uit zijn woorden komt.
Zo verslavend als dat ze zelf doen vermoeden in de titel is de plaat helaas niet. Doordat ze van ieder genre iets mee willen pikken voelt het soms zelfs wat ongemakkelijk aan, want het is het allemaal net niet. Alles is ontzettend dansbaar, maar tegelijkertijd biedt het een mogelijkheid tot headbangen met tracks als ‘Dynamite’ en ‘Digital World’. Het is moeilijk voor te stellen hoe de moshpit bij een liveshow er uit zal zien. Een gevoelig momentje wordt aangebroken met ‘True’ en ‘Over And Done’, maar die zijn niet bepaald om over naar huis te schrijven. Tegen het einde komt ‘An Ordinairy Abnormality’ voorbij, waar het gaspedaal eindelijk eens flink ingedrukt mag worden. Massive Addictive doet zich heel groots voor, klinkt zeer bombastisch en kan gewaardeerd worden om zijn variatie, maar uiteindelijk blijft geen enkel nummer echt hangen.
.jpg)
Burning Black - Remission Of SinPowermetal is heel simpel gezegd een genre waarbij scheurende gitaarriffs...
.jpg)
Skeptical Minds - Run For Your Live In 2012 vond de tiende editie van het welbekende Metal Female Voice Fest...