Rolling Into Town is de derde plaat van het gezelschap. Tijdens de opname van de plaat werd het duo versterkt met een drummer, orgeltje en koebel.
Ze noemen zichzelf een deltabluesband. Dit klopt gedeeltelijk. De verhalende blues van ‘Seventeen’ en ‘My Baby Will Make It Right’ zijn traditionele nummers binnen deze stroming. Met name het laatstgenoemde nummer doet sterk denken aan mannen als Keb’ Mo en Eric Bibb. Je stelt je de heren Kevin en Micha gemakkelijk voor op een veranda in de Verenigde Staten. Het neuriënde gevoel van ‘My Point Of View’ lijkt op het eerste gezicht perfect voor een Disney soundtrack. Schijn bedriegt echter; Kevin zingt gepassioneerd hoe hij iemand overhoop zal schieten.
Rolling Into Down verkent ook andere elementen van de blues. ‘Patron Saint’ heeft het agressieve geluid van Hokie Joint. Kevin de Harde blijkt plots een stuk dreigender te kunnen klinken. Het zijn deze momenten waarmee Rolling Into Town opleeft.
Dat heeft de plaat hier en daar namelijk wel nodig. De cd bestaat uit vijftien nummers. Sommige tikken minder dan twee minuten aan. De plaat is daardoor relatief kort. Het gros van de deltabluesnummers steken goed in elkaar. De ijzersterke kwaliteit van opbouw van, bijvoorbeeld, ‘Ain’t Gonna Let You Down’ weten de heren echter niet herhaaldelijk te benaderen. Sommige momenten mag de mondharmonica net wat snerpender en mogen de verhalen net wat intenser gebracht worden. Gelukkig zijn er dan de rauwe bluesrockintermezzo’s waarbij het geheel even flink opgezweept wordt. Dat maakt Rolling Into Town toch nog een prima bluesplaat van eigen bodem.
Son Little - Things I Forgot Son Little is duidelijk een soulzanger van een nieuwe generatie. Voor grote...
Scott Matthews - Home Part 1 Acht jaar geleden werd Scott Matthews nog gezien als een veelbelovende...