Audrey Horne - Pure Heavy Recensie op Podiuminfo

2015-01-04 Audrey Horne, vernoemd naar een personage uit Twin Peaks, werd opgericht in 2002 door leden van blackmetalbands Enslaved en Gorgoroth. Ondanks dat die namen andere verwachtingen opwekken is de muziek van Audrey Horne vooral te omschrijven als degelijke hardrock met een jaren zeventig tic. Wat mede komt door het feit dat Thomas Tofthagen (gitarist van SAHG) en zanger Torkjell Rød (alias Toschie) een flink stempel op het geluid van de band drukken.

Het vijfde album van de Noren heet Pure Heavy en is, anders dan de naam doet vermoeden, het minst zware album van de band. Wanneer je het geluid van Pure Heavy vergelijkt met debuutplaat No Hay Banda uit 2005 dan is duidelijk dat de onderhuidse spanning, die ongetwijfeld met de duistere achtergrond van de heren te maken heeft, zo goed als verdwenen is. Het maakt Pure Heavy niet tot een slecht album, dat niet, maar Pure Heavy is ook niet de beste plaat van de vijf Noren.

De wat Spartaans geproduceerde plaat zet de band nog meer in de jaren zeventig dan op vorig werk het geval was en het doet bij vlagen denken aan het werk van Black Sabbath, wat ook voor een groot deel op het conto van Toschie te schrijven is. Hij heeft namelijk een stem die regelmatig in de buurt van die van Ozzy Osbourne komt, al is hij vele malen toonvaster. Het bluesy karakter van songs als ‘Out Of The City’ of ‘Tales From The Crypt’ geeft de band ook wel een lichte Thin Lizzy tic mee, maar ook hoor je Alice In Chains in het akoestische ‘Diamond’ en Foo Fighters in het stuwende ‘Into The Wild’. Kortom Audrey Horne legt gewoon een lekkere pot dampende en goed in het gehoor liggen (hard)rock neer.

Ondanks een aantal ouderwetse rockcliche’s zoals: ”Now i spend my time waiting for a blow, down down underground her Fire starts to glow, volcano Girl” uit ‘Volcano Girl’ staan er ook onderhoudende songs op Pure Heavy. Bijvoorbeeld het lekker swingende ‘High And Dry’ dat een paar hele mooie gitaarsolo’s bevat. De mooiste songs zijn echter bewaard als toetje. Zoals ‘Boy Wonder’ dat door de fijne riff wat zwaarder overkomt en qua geluid wat meer in de buurt van het debuut komt, maar ook het afsluitende ‘Between The Devil And The Deep Blue See’ dat een geweldig refrein heeft dat je niet meer los laat. Zo wordt het album met een goed gevoel afgesloten. Al is niet alles even sterk, Audrey Horne weet met Pure Heavy een ruime voldoende te scoren.

Recensent:Jan Didden Artiest:Audrey Horne Label:Napalm Records