2014-12-15
Het was een van de best bewaarde geheimen in metalland, wie zou Mikael Åkerfeldt (Opeth) bij deathmetal supergroep Bloodbath vervangen? Dat de microfoon door Nick Holmes (Paradise Lost) werd overgenomen mag gerust een verrassing worden genoemd. Holmes had jaren geleden al de grunt afgezworen omdat hij, volgens eigen zeggen, niet wilde dat een technisch volmaakte band als Paradise Lost een ”brullende idioot” als zanger had. Niets veranderlijker dan de mens, want ook zijn hoofdwerkgever wordt per album weer ruiger en dus ook de zang van Nick. Toch blijft het een aparte gewaarwording om de Engelsman op Grand Morbid Funeral een hele plaat lang te horen grunten. Toegegeven zijn grunt is niet meer zo vet als op de eerste Paradise lost plaat en ook het niveau van Åkerfeldt of Peter Tagtgren (zanger op de tweede Bloodbath plaat) haalt Holmes niet, toch komt hij er mee weg, al dan niet met wat productionele hulp. Wel klinkt hij soms als een soort giftige Gremlin met obstipatie, vooral in de snelle nummers. Muzikaal gezien wordt er vanzelfsprekend weer uit het bekende vaatje getapt en zetten de beide Katatonia leden Anders Nystrӧm (gitaar) en Jonas Renkse (bas), Opeth drummer Martin Axenrot en ex-Katatonia gitarist Per Eriksson een vette pot deathmetal neer. Wat wel enigszins verdwenen is, is het rauwe grofkorrelige kettingzaag gitaargeluid wat de vorige platen zo onweerstaanbaar maakte en wat zo lekker aan Dismember en het eerste werk van Entombed refereerde. Het is er nog wel, maar niet meer zo duidelijk aanwezig.
Uiteraard is weer een flinke portie snelheid, met de nodige tempowisselingen, aanwezig en wordt er met vette riffs en puntige gitaarloopjes gestrooid dat het een lieve lust is. Het absolute hoogtepunt echter is het afsluitende titelnummer dat voor het grootste gedeelte is voorzien van een traag doomtempo en fijne ruimtes laat tussen de riffs. Holmes zet hier een prestatie van formaat neer. Zo horen we hem het liefst. Daarnaast zijn het vooral snelheidsduivel ‘Let The Stillborn Come To me’, het vet groovende ‘Anne’, het slepende ‘Church Of Vastitas’ en het redelijk melodieuze ‘Unite In Pain’ die de show stelen. Verder vinden we nog gastbijdragen van Chris Reifert (zang) en Eric Cutler (gitaar) , beide van Autopsy, al zijn die er amper uit te halen.
Afgezet tegen de twee albums met Åkerfeldt en de plaat met Tagtgren is Grand Morbid Funeral het minste Bloodbath album tot nu toe. Maar afgezet tegen het huidige deathmetal aanbod steekt Bloodbath nog altijd met kop en schouders boven de meeste bands uit. Dit soort oldschool deathmetal verveelt nooit, maar het kunstje lijkt wel langzaam maar zeker wat aan kracht in te boeten.
.jpg)
Devin Townsend Project - Z²We zijn nog maar net bijgekomen van de vele releases van Devin Townsend de...
.jpg)
Lunatic Soul - Walking On A Flashlight Beam Mariusz Duda is een bezig baasje. Wanneer hij niet met zijn band Riverside in...