2014-12-18
Singer-songwriter Ivo Bernard speelde vanaf 2001 eerst in de powerpopgroep The Dollybirds, en toonde drie jaar later zijn kunsten als singer-songwriter met Dennis Wind, eveneens uit The Dollybirds, als August75. Hierna vervolgde hij zijn muzikale reis in de zeer geslaagde Eagles tribute band: The Dutch Eagles. Ivo was met deze formaties zeker geen vreemde op de poppodia en festivals. Met The Dollybirds stond hij op Lowlands; met August75 op Bevrijdingspop te Haarlem, en speelde hij met de The Dutch Eagles in het Amsterdamse Koninklijk Theater Carré. In de opmaat naar dit album cd speelde hij in Paradiso, Patronaat, Tivoli, Paard van Troje en verzorgde hij voorprogramma’s voor Van Dik Hout, Peter Katz en Jonathan Jeremiah.
Gedurende deze reis door het muzikale landschap heeft hij dan ook genoeg creatieve vrienden gemaakt die ditmaal hem op zijn debuutalbum Memory Man komen ondersteunen. Zo zijn daar bassist Gerco Aerts, saxofonist Tom Beek, Arto Boyadjian op steel- en elektrische gitaar, Ruben van Mastrigt laat de toetsen van piano, synthesizer als hammondorgel niet onbespeeld en Bart Wagemakers produceerde en mixte alles in elkaar. De zanger en tekstschrijver uit Haarlem zelf pakt uit met zijn gitaar en banjo.
Nu had Ivo Bernard in 2010 al een solo uitstapje gemaakt met zijn EP Cloud Nine Echo, maar ditmaal heeft hij meer tijd uitgetrokken voor het schrijven, produceren en opnemen en heeft hij zich laten inspireren door songwriters als Nick Drake, Bruce Springsteen, en Elliott Smith, en Josh Ritter. Resultaat: twaalf nummers die ergens vallen in een wereld waar folk, country en pop gemixt worden in een easy-listening ‘70’s cocktailshaker.
Titeltrack ‘Memory Man’, vernoemd naar het door Ivo Bernard graag gebruikte gitaar pedaaleffect, opent het album dromerig met piano en gitaarspel sfeervol aangevuld tot een kleine symfonie met de rijkelijk bespeelde violen van het Red Limo String Quartet.
Een scheut meer country wordt er in de popmix gegoten bij het vrolijke, upbeat nummer ‘On Time’. De invloed van Ivo Bernard’s tijd bij The Dutch Eagles hoor je hier dan ook met gemak terug in de harmonieën en gitaarloopjes. De cowboyklanken laten zich ook weer horen in ‘Folding Chairs’ dankzij de pedalsteel van Arto Boyodjian en het choppy gitaarwerk van Ivo Bernard.
Mooi, intiem en timide is vervolgens de kleine, nog geen tweeënhalve minuut durende, ballad ‘Wonder Why’. Op dezelfde ingetogen snaar voortbordurend is ‘Heaven Is A Quiet Place Again’. Met de minimale begeleiding op piano en gitaar ligtr Ivo Bernard’s fraaie stemgeluid nog fijner in het gehoor.
De release leunt over het geheel wat meer richting de ballad-kant van het muziekspectrum. Met onder anderen, in dat rijtje te plaatsen, songs als ‘Temporary Pink’, met een heerlijke saxofoon solo, ‘Luck Of The Draw’ en het Crosby Stills & Nash-achtige ‘Here We Are’. Maar het krijgt zo nu en dan een adrenaline injectie met meer uptempo tracks als ‘The News’, met een degelijke inzet van elektronica bij zowel de gitaren als de synthesizers.
Het luistert allemaal lekker weg, maar bij ons blijft er na een eerste luisterbeurt niet direct een song in het geheugen of gehoor hangen. Dat geeft ook eigenlijk niets want lekker op repeat stand van de cd-speler is het een heerlijk album voor een relaxte zondag.
.jpg)
Ella Henderson - Chapter OneIn het vooralsnog verder te beleven levensavontuur van Ella Henderson was...
.jpg)
The Staves - Blood I Bled De drie zussen van The Staves komen binnenkort met een nieuw album. Als...