2015-01-23
Ruim twee jaar hebben we moeten wachten op het tweede album van Man From The South. De Eindhovense singer-songwriter was in eerste instantie nooit van plan geweest zijn werk uit te brengen, maar lijkt de smaak na het verschijnen van zijn debuut Koblenz helemaal te pakken te hebben. Elke twee jaar een nieuw album is het doel inmiddels, bij voorkeur te verschijnen in de winter. Tijdens de lange donkere decemberdagen komt zijn duistere, melancholische sound het beste tot zijn recht.Paeonia, wat de latijnse naam is voor pioenroos, staat symbool voor verlegenheid en bescherming. Op het album zijn verlegenheid en bescherming echter ver te zoeken. Waar Paul van Hulten op Koblenz nog veelal de bescherming genoot van verhalende liedjes in de derde persoon, is zijn tweede album duidelijk persoonlijker. Een moeilijke periode resulteerde in intense, meeslepende liedjes. Liefde is de boosdoener geweest en voor verlegenheid is geen plaats wanneer men dit van zich af wil schrijven.
Het resultaat mag er zijn. De zwartgallige americana en folk klinkt op Paeonia veel voller dan voorheen, mede door de gitaarpartijen en soundscapes van Van Hulten’s goede vriend Chris Draaier. Paul zelf weet met zijn pure, melancholische stemgeluid een bijzondere sfeer te creëren. Zelden leek de typering “Folk Noir” meer op zijn plaats.
In de ijzersterke opener ‘Before The Flood’, de eerste single van het album, maakt Van Hulten ons fingerpickend duidelijk dat het onheil onafwendbaar is. Het gehele album blijft dit gevoel aanwezig, de dreiging van naderend onheil dat op de loer ligt. Na het tweede nummer, ‘Circles’, zakt het album kortstondig wat in. ‘Hanging For A Week’ en ‘Milk & Honey’ zijn goede songs, maar het album dreigt iets van de zorgvuldig opgebouwde omheilspellende sfeer kwijt te raken. Gelukkig komt Man From The South ijzersterk terug met het prachtige ‘Wim’. Hoogtepunt van het album is het nummer ‘Thea’, over zijn verloren liefde en onzekerheid over genomen keuzes. “This could have been all just one big mistake, or the best choice I’ve ever made”. We zullen het nooit weten, maar het mag wel wel duidelijk zijn dat wanneer Van Hulten de verlegenheid en bescherming compleet aan de kant zet, het zijn sterkste werk oplevert. Vrolijk wordt het nooit, maar het nummer ‘Rain On The Moon’ sluit hij fluitend af. Na regen komt zonneschijn zullen we maar zeggen.
Paeonia is op de valreep nog een van de beste Nederlandse releases van 2014 en als Man From The South zijn doelstelling haalt zal er ook in 2016 weer een release zijn om reikhalzend naar uit te kijken. Een zwartgallige, melancholische en prachtige manier om het jaar af te sluiten.
.jpg)
Sleater-Kinney - No Cities To LoveIn een tijd waarin veel discussies over feminisme en gelijke rechten in de...
.jpg)
Afterpartees - Glitter Lizard Best knap, met slechts één grote release (de 7” First/Last ) een...