2015-02-14
Dan Mangan kent in Nederland enige bekendheid sinds 2010 toen zijn tweede album Nice Nice Very Nice uitkwam. Hierop leren we Mangan kennen als een sympathieke troubadour die overwegend folkliedjes zingt, begeleid door zijn akoestische gitaar. In zijn thuisland Canada heeft Mangan al een behoorlijke reputatie. In 2012 won hij twee Juno´s (de Canadese variant op de Amerikaanse Grammy’s), één voor ‘Artist of the Year’ en één voor beste ‘Alternative Album of the Year’ voor Oh Fortune. Op Club Meds verzamelt Mangan uit zijn netwerk een groep muzikanten om zich heen onder de naam Blacksmith. Mede dankzij hun inbreng is de conventionele folk vervangen door een meer experimentele vorm, met veel ruimte voor electronica. Er wordt alom gesproken over een ommekeer, maar wie goed naar voorganger Oh Fortune luistert, hoort daar al een wat zwaardere aanzet. Het is te waarderen dat Mangan’s muziek evolueert, en hij niet voortborduurt op eerder ingeslagen paden.
De intro van het openingsnummer ‘Offred’ geeft met soundbites, electronische beats en vervormde gitaren al een voorproefje van wat de luisteraar te wachten staat. Na één minuut herkennen we de stem van Mangan, echter deze verraadt meer urgentie ten opzichte van de laidback stijl van de troubadour. Mangan verklaart dat hij de muziek meer wil laten zijn dan een omlijsting van het gezongen lied, en zijn stem als een instrumentaal onderdeel ziet van de songs. De boodschap die hij op dit album brengt is ook serieus; we zijn niet eerlijk naar onszelf en vluchten van de werkelijkheid. Hij zegt: “Naarmate ik ouder word heb ik steeds meer moeite kunst te waarderen waar geen boodschap in zit.”
‘Offred’ is gelijk ook de langste track van het album met 5:55 minuten, hetgeen aangeeft dat de nummers, hoewel het bij de teneur van de muziek had gepast, niet verzanden in lang uitgesponnen outro’s. Na ‘Offred’ volgen ‘Vessel’, dat als single is uitgebracht, en ‘Mouthpiece’, dat nog het meest op Mangan’s oude werk lijkt. In het vervolg tekent zich langzaam de schoonheid van dit album af. Het prachtige ingehouden ‘A Doll’s House / Pavlovia’, de tegendraadse riffjes van ‘Kitsch’, de blazers aan het einde van ‘XVI’, de mysterieuze sfeer van ‘War Spoils’, de vocalen op Club Meds, en de opbouw van de waardige afsluiter ‘New Skies’; er valt veel te genieten op Club Meds. Van de eerste tonen van ‘Offred’ tot de laatste tonen van ‘New Skies’ (beiden soundbites), worden we aan de hand meegenomen door een mooi muzikaal landschap met een donker randje. Hoewel Mangan in Europa de status verdient die hij al in Canada heeft, is het de vraag of hij deze met Club Meds, dat meer geschikt lijkt voor een kleiner indiepubliek, gaat bereiken. Hij heeft niet gekozen voor de gemakkelijke weg, maar mag trots zijn op de artistieke waarde van wat zijn beste werk tot nu toe kan worden genoemd.
.jpg)
Leonard Cohen - Live In Dublin Leonard Cohen werkt hard aan de heropbouw van zijn pensioen. Binnen...
.jpg)
Gingerpig - Ghost On The Highway Dat Gingerpig een klasse band is, stond sinds het debuut in 2011 buiten...