Bundick pakt flink uit met funky en jazzy elementen. In de verte doet zijn muziek soms aan Four Tet denken. Nummers als ‘Minato’ en ‘Brother’ zijn rake dansplaten die niet zouden misstaan in een donkere houseclub. Op andere nummers gaat de artiest gevoeliger te werk, op ‘Do Right’ wordt een aanzwengelende pianoriedel steeds verder uitgebouwd tot deze uitmondt in een prachtige rijke climax. Het hoogtepunt van de plaat komt in de vorm van de track ‘Call’, een sexy technonummer, die de luisteraar vanaf de eerste seconde vastgrijpt. Op een ander nummer wordt weer wild gebruik gemaakt van de auto-tune en waan je je bijna even op een plaat van Kanye West.
Het knappe aan deze plaat is dat hij vrij subtiel allerlei kanten op schiet. Het is een tikkeltje schizofreen album met mood swings. Het album bevat verkapte vocalen, gekke geluiden en invloeden van funk, jazz en hip-hop. Nergens vliegt Bundick uit de bocht en bouwt telkens weer zijn tracks op een stevige fundering van solide beats en groovende melodieën. Zo nu en dan kruipt hij bij de luisteraar onder de huid. In een interview zei Bundick het volgende: “Ik wil liever goed zijn dan origineel.” Met die uitspraak doet hij zich echter tekort. Michael is een plaat die zowel origineel als goed is en bevestigt bovendien de kwaliteiten van Bundick als producer.
Aldous Harding - Aldous Harding Aldous Harding is een singer-songwriter uit Nieuw-Zeeland, die eind vorig...
David Ahlen - Selah/ All The Way My Saviour Leads Me De Zweedse singer-songwriter David Åhlén groeide op als zoon van een...