Behalve dat de zang niet te volgen is springt de overwegend snelle muziek van de hak op de tak en laveert tussen soms al te poppy powermetal, folk, progrock, thrashmetal en zelfs deathmetal. Ook daar is dus amper chocola van te maken. Feit is wel dat de stukken waarin een grunt opduikt het best te behappen zijn. De teksten zijn dan minder op de voorgrond aanwezig en de muziek komt dan gelijk ook een stuk krachtiger over. Daarom zijn dan ook die nummers (‘SLK’, ‘Masiina’ en ‘Panzerfaust’) de betere werkjes op de plaat.
Bij ‘Dynamo’ krijg je bij het horen van het cheesy refrein lichtelijk gekromde tenen, hoewel dit nummer muzikaal weel lekker in het gehoor ligt, met mooi gitaarwerk. De andere nummers zijn voor het overige zeker niet slecht, maar het geheel is soms flink uit balans door de vele wisselingen in tempo en sfeer waardoor het geheel nogal onrustig overkomt. Te meer daar er geen bal van te verstaan is. Zodoende is dit zesde album van Stam1na nog een hele zit, al zullen de vele Finse fans daar heel anders over denken.
Siskiyou - NervousNa een afwezigheid van vier jaar is Colin Huebert (ex-Great Lake Swimmers)...
Poets of the Fall - Jealeous Gods Poets Of The Fall is ontstaan nadat een vriend een gedicht gaf met de vraag...